Het is jaren geleden dat we samen weg gingen.
Eerlijk gezegd
kan ik het me niet eens meer heugen… Is dat erg? Ik vind van niet. Men vindt
van wel. Nooit eens tijd voor zijn tweeën? Nooit eens echt helemaal eruit. Nee,
nooit. Dat klopt. En ik vind het prima zo.
Ik zeg het weleens aan tafel. Dat ik
nodig eens een avondje weg moet met pleegvader. Ja, daag. Waarom? Waar moet je
dan heen? Nou, ehhh ergens eten of zo? Maar dan gaan wij mee hoor! Hoe haal ik
het in mijn hoofd, vinden ze. En dat vind ik ook. Alsof ik ergens kan gaan eten
en het leuk hebben, terwijl zij thuis zijn? Nee dat gaat mooi niet door. ‘Had
je ons maar niet moeten nemen!’ zeggen ze. En dat ze ook van eten houden. Gaan
we gewoon weer naar de wok. Ja toch? Vond je toch ook superleuk? En zo is het
maar net.
We zijn het afgelopen jaar een paar keer naar de wok geweest. Met
alle kinderen, uiteraard. De eerste keer kwam ongepland. Maar tot onze
verbazing wisten ze zich keurig te gedragen. Wisten ze echt te genieten van
allerlei bijzondere dingen. Hielden ze hun stemmen keurig op restaurantniveau
en praten ze weken later nog over de leuke avond. Dat vroeg om meer. En dat kwam
er ook. Steeds bij een andere wok.
En nu heeft pleegvader een andere baan en dus een afscheid
van de vorige baan. En werd ik gebeld of ik iets wist om hem te geven. Ik moet
erom lachen. Ze kennen hem goed. ‘Zeker geen dinerbon?’ Nee, alsjeblieft niet.
Dan voelen we ons erg bezwaard omdat hij er maar ligt of omdat we hem toch doorgeven.
Maar al pratend komen we tot een idee. En nu liggen er twee vette
bonnen voor de wok! We kunnen daarvan ruimschoots met zijn zevenen gaan wokken.
Dat vinden ze leuk! En wij ook.
Maar het afscheid is nog niet afgerond. Vanavond moeten we toch samen weg. Voor een laatste afscheidsetentje. Kan
hij niet alleen? Vroegen ze gisteravond. Nee, dat kan echt niet. Heel soms MOET
ik mee. En het is ook gewoon leuk natuurlijk.
Ik laat ze de uitnodiging zien.
Ja ze weten waar het is. Het menu staat er ook op.
Yan bestudeert het. Kijkt me onderzoekend aan en adviseert dan: ‘Ik zou niet gaan hoor! Dit lust jij echt niet!’
Yan bestudeert het. Kijkt me onderzoekend aan en adviseert dan: ‘Ik zou niet gaan hoor! Dit lust jij echt niet!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten