zaterdag 27 januari 2018

dilemma

Vandaag gingen we naar Gent. 
Yan was bij een vriend. Die wordt niet meer heel blij van gezinsuitjes en de andere drie hadden geen verplichtingen. 
Het was een prachtige dag. De zon scheen en de stad was als altijd verrassend. We bedachten op de heenreis dat we zeker twee jaar niet naar Gent waren geweest. Voor Daniel was het de eerste keer. 

Het rijden door BelgiĆ« geeft altijd een 'ver-van-huis' gevoel. Deze keer was het Sam die dat opmerkte. Volgens hem deden de stoplichten het zelfs andersom. 
De parkeergarage had prachtige auto's en de huizen waren veel ouder en hoger dan in ons dorp. 

We hebben ons vaste rondje van jaren. Het begint in een kerk. Ik vermoed de grootste van de stad. In ieder geval is hij altijd open en branden er altijd veel lichten. 
Vandaag een beetje spannend hoelang Sam en Daniel  het volhielden. Dat viel alles mee. Sam vond de kerk prachtig!! Je kon omhoog en in kamers en in de kelder stonden er zilveren en gouden schatten. Niet normaal vond hij het. Niet te vergelijken met onze kerk. Leuk om te zien dat drukke Sam de gekleurde ramen zo mooi vond. En dat hij rustig liep en zacht praatte zonder dat we hem erop moesten wijzen. 
Daniel was eerst onder de indruk van de lichten en de ruimte en de mensen en misschien wel de sfeer. Toen wilde meneer zelf lopen en dat werd voor het fatsoenlijke iets te leuk. Maar toen waren we wel een half uur verder en dat hadden we niet verwacht. 

Deze keer was het vooral Sam die zijn ogen uitkeek. Hij wilde elke winkel in. De ene winkel had een kelder, de volgende een doorgang naar nog veel meer. Er was een sjieke herenzaak met vlijmscherpe dolken in de etalage, een sigarenwinkel met 1000 laadjes, veel delicatessenwinkels en trams. 

Sam had verjaardagsgeld mee. Daar moest iets van gekocht. En Naomi wilde nu eindelijk eens een keer in de Primark kijken. 

Onderweg naar de speelgoedwinkel en Primark kwamen we bedelaars tegen. Dat was nieuw voor Sam. Zijn verjaardagsgeld brandde in zijn zak. Hij wilde zijn 'briefjes' geven aan een oude man met een hond. Of aan die vrouw met dat kind die mij aansprak. Ik had zijn portemonnee, maar hij wilde hem zelf. Dat was lastig. 

In de Primark bewoog Naomi zich of ze er wekelijks kwam. Ik liep er met het zweet op m'n rug. Wat een drukte, wat een chaos, wat een formule... En ook wel beetje schaamte, want ik heb deze bodemprijzen niet perse nodig en hoe kom je tot zo'n scherp prijskaartje? 
Sam wilde naar buiten. Werd ook helemaal gestoord van alles en iedereen. Daniel wilde met mij mee aan de hand de winkel in. 
Uiteindelijk stonden we weer buiten. Met een tas kleren. De verleiding niet kunnen weerstaan en Naomi gelukkig dat ze dit kon afvinken op haar wensenlijstje. Voor mij is dit ook afgevinkt. Het hoeft niet nog een keer. 

Het was een mooie dag. Dit gaan we vaker doen. We moeten nog bijna alle straten en winkels en het is eigenlijk heel dichtbij. 
Onder het eten werd ik ter verantwoording geroepen. Waarom ik geen geld gaf aan die bedelaars? Denk je dat ze voor de lol op de grond gaan zitten? Of aan die vrouw met die jongen? En Sam gaat volgende keer toch echt zelf zijn geld bij zich houden. 
Hij begrijpt er niets van. Dan heb je geld en iemand heeft iets nodig. Dan geef je dat toch?  En dat is een serieus dilemma. We leren hem met de mond dat dat inderdaad moet, maar de daad van vandaag was meer van hoe kun je comfortabel winkelen zonder last van bedelaars te hebben. 
En om het erin te wrijven, doet Sam ook even de man met de hond na. Onze hond mag even opdraven en samen laten ze een aandoenlijk zielig plaatje zien. 

Naomi stapelt ook nog een vurige kool op mijn hoofd. Ik had best die vrouw met dat kind iets kunnen geven. Alsof ik dat had gemerkt?? En dat klopt. 
Ik kan deze kinderen niet opzadelen met allerlei diepzinnige verhandelingen over waarom ik niet geef en dat ik heus wel geld geef aan goede doelen. Dit klopt ergens niet. 
Uiteindelijk beloof ik dat ik de volgende keer in mijn jaszak los geld zal doen en dat we dan echt iets geven als iemand iets nodig heeft. Of het de juiste oplossing is, weet ik niet. Maar deze dag heb ik wat laten liggen in ieder geval. Die zak kleding weegt ook nog in m'n achterhoofd en het geld wat we vandaag uitgaven, daar hadden we best van kunnen delen.