Vanwege de last van een regenachtige kerstvakantie lopen we verplichte rondjes. Even de boel luchten.
Door die rondjes hoor je nog eens wat.
Vandaag loop ik hand in hand met onze filosoof van 7. Na elk bezoek met moeder moet hij braken. Soms de hele nacht en soms zo veel dat ik twijfel of ik de huisarts moet raadplegen.
Al wandelend constateert hij dat hij al lang niet moest spugen. Er was ook al lang geen bezoek. En dus geen stress.
Ik vraag waarom hij soms moet spugen. Dat weet hij precies te vertellen.
Soms ben ik boos. Dan vechten mijn hersenen en mijn hart met elkaar. Mijn hart geeft dan harde stoten in mijn hersens. En dat voelt als boos en als het vechten heel hard is, dan moet ik spugen. Als ik moet spugen, is er een heel groot gevecht.
Dit jaar doet hij groep 3 overnieuw. Vanwege zijn jonge leeftijd en zijn volle hoofd. Aan zijn verstand ligt het niet.
