kwaliteiten

Naomi is een makkelijk en gezellig kind. Is iets niet naar haar zin, dan zegt ze dat luid en duidelijk. Meestal is alles prima en hoor je haar niet.
Vraag ik haar iets voor me te doen, dan gebeurt dat zuchtend en steunend. Belachelijk dat ik het niet zelf doe en tsjongejonge hoe durf ik het te vragen.
Regelmatig probeer ik haar naastenliefde wat op te peppen en haar het nut van wie-goed-doet-goed-ontmoet bij te brengen. 

We hebben al bedacht dat dit geen figuur is voor de zorg. Zij zal de winkel wel ingaan. Lekker opgedoft achter de kassa zitten of iets dergelijks. Zelf riep ze lang dat ze bij de Action achter de kassa ging. Toppunt van heerlijkheid om alle nieuwe hebbedingetjes en nagellakjes en poedertjes als eerste zien binnenkomen.
Inmiddels is de Action ingeruild voor een hoger doel. Ze wil in een kledingwinkel of kapper of ??

Vorig weekend logeerde hier een vriendinnetje van school. Moeder zat lastig en heeft zorgen. Of het meisje 2 nachten mocht komen. Dat mag zeker. Naomi in de wolken. Eindelijk een paar dagen een meisje erbij.
Het meisje kwam en het was gezellig. De meiden vermaakten zich goed. Omdat beiden op het speciaal onderwijs zitten en niet al te hoog timmeren, vinden ze elkaar prima. Naomi was een goede gastvrouw en ze dacht werkelijk overal aan.

Moeder zei in het voorbijgaan iets over eczeem en zalf en kan ze zelf hoor.
Dus bij het naar bed gaan, ging ik eens even kijken. En daar stonden ze. Het vriendinnetje in haar onderbroek met een lichaam wat helemaal rood en kapot was van de eczeem. En Naomi erachter met een grote plastic handschoen en een pot zalf. Daar stond onze nuchtere dame met een stalen gezicht vakkundig zalf te smeren alsof ze nooit anders deed. Naomi die overal vies van is, die een stortvloed van commentaar levert bij het kleinste klusje!
"Ja, zegt ze, ik doe het even hoor. Beetje lastig he op je rug zelf smeren. En ik geef er niets om hoor."

En omdat ik haar nu zo'n negen jaar ken en ze een open boek is, weet ik dat ze dit eigenlijk vreselijk vies vindt en helemaal niet de normaalste zaak van de wereld. Maar voor die vriendin deed ze het toch maar. En de manier waarop ze het deed, maakte me trots. Wat een prachtig mens om dit op deze manier te doen en wat een sterke meid!

Opeens kwam er perspectief op meer. Ik zie haar nu helemaal niet achter die kassa zitten met roodgelakte nageltjes. Ik zie haar in de thuiszorg met van die zelfde handschoenen en met net zo'n stalen snuit de meest vieze karweitjes opknappen. En ondertussen contact blijven houden en de mens blijven zien. Wat een kwaliteiten!!