broers

 Twaalf jaar geleden werd de broer van Sam geboren. Hij ging gelijk naar een crisisgezin om te ontwennen. Daarna kwam hij in het pleeggezin waar hij nu woont. 

Een jaar later volgde Sam. Hij kwam bij ons. De broers bij elkaar plaatsen kon niet. Dat zou te snel en te veel energie vragen voor het pleeggezin. Door de jaren heen zijn we een soort familie van elkaar geworden. Regelmatig zien de jongens elkaar. Zij zijn de enige bloedverwanten van elkaar. 

Een paar weken terug was broer bij ons. Samen in de auto achterin hoorde ik ze praten. Over hun moeder. Broer had het over moeder. Sam verbeterde hem. Hij had het over mama. Kippenvel bij mij. Niemand noemt hij mama. Ik ben zijn moeder en hij noemt me bij de naam. Beide jongens hebben haar nooit gezien. Kennen haar niet. Weten alleen dat ze er is. Ergens. 

Gaandeweg het bezoek besef ik dat deze bloedverwant veel belangrijker is dan we beseffen. Ze willen logeren. Wij zijn wat ruimer behuisd en dus kan het bij ons. Eerder waren de jongens misschien te jong of te verschillend. 

Van de week ging het gebeuren. Er logeert vaker een vriendje. Dit was toch anders. In het toeleven naar de dag werd dat duidelijk. En toen hij er eindelijk was .... Sam was intens gelukkig. En broer ook. 

Ze deden niets bijzonders. Sam toonde hem zijn vrienden. Ze speelden spelletjes op zijn spelcomputer. Ze legden zelf de matrassen neer en of ik nog even kwam kijken. 

Samen tandenpoetsen. Samen jezelf klaarmaken voor het slapen. 

Ik ben niet meer gaan kijken toen ze sliepen. Het had me niet verbaasd als ze samen in een bed hadden gelegen. Wat voelde het bijzonder en vertrouwd. We verbaasden ons over hoe opvallend familie ze zijn. Hoe de aanwezigheid van de ander al het andere gemis moet compenseren. 

Nu is hij weer weg. Heel jammer, vonden ze beiden. En dat dit veel vaker moet gebeuren. Dat gaan we doen. Ze lijken helemaal verzadigd van het zijn bij elkaar. Twee beschadigde kinderen die energie vreten. Heel veel gedeelde zorgen bij beide pleeggezinnen. Wat gun ik ze dat ze samen hadden geleefd en opgegroeid. Maar dat zou niet te doen zijn geweest. 

Van de week kwam er iets langs in het nieuws. Over rechten van kinderen om samen te mogen blijven. Heel terecht en heel belangrijk. Maar soms niet uit te voeren. 

Het enige wat we kunnen is het een klein beetje nabootsen in af en toe een nachtje of paar dagen samen zijn.