op kamp

Morgen gaat Yan op kamp. Hij wordt volgende maand twaalf en dan moet dat kunnen. 
Wij vonden het nog niet echt nodig en zagen leeuwen en beren, maar hij wilde zo graag. Het is een bijzonder kamp met veel leiding en veel gedragsproblemen onder de deelnemers. Echt een kamp voor hem. 

De jongens in zijn klas hadden hem enthousiast gemaakt. Het is daar zoooo leuk en ze doen zulke leuke dingen!! Dat wilde hij ook. En dus gaat hij morgen. 

Ik heb net zijn tas ingepakt. Hij was totaal niet geïnteresseerd in wat ik adviseerde. Keek vluchtig af en toe richting tas en mij, maar hij geloofde het wel. 
We zien het wel. Er waren vaker kampen en meestal ging het om jongens en elke keer weer was het een verrassing wat mee terug kwam. 

De een liep de hele week op dezelfde sokken. De volgende had alles gedragen en er ook de douchevloer mee aangeveegd. De volgende had alle handdoeken maar achtergelaten. Ik heb dus wel enige ervaring ondertussen in wat wel en niet handig is. Maar bij Yan is het de eerste keer.

Hij is niet echt gespannen. Heeft wel een nieuw ticje deze week. Een soort fluittoon tussen zijn tanden. Verder is hij duidelijk aanwezig door de hele dag door te praten. Maar geen boze buien of andere dingen. 

Dat valt erg mee. Want gisteren zag hij zijn familie weer. En dat roept wat op normaal. Nee, het was er leuk en gezellig en veel mensen. Het was een soort feest dacht hij. Hij wist niet goed de reden, maar de muziek stond knetterhard en, zegt hij terloops, de politie kwam ook nog. Huh? Ja, omdat die muziek lekker hard stond. Hij zegt het alsof het heel normaal is. En dat is het ook binnen zijn biologische familie en dus schakelt hij direct als hij daar is. Normaal is anders normaal dan hier. 
Ook de bak schelpen die we kregen, is anders dan we gewoon zijn. Naomi, Yan en pleegvader hebben ze smakelijk weggewerkt vanavond. 

Van zijn moeder kreeg hij een mooie telefoon. Daar is hij de hele dag mee in de weer. Meer nog dan met zijn tas inpakken. Hij vertrouwt het me wel toe geloof ik. 
Ik doe nog een poging het programmaboekje samen door te nemen. Maar dat hoeft niet. Wordt wel leuk en die jongens uit zijn klas zijn er toch? 

Dus laten we hem morgen met een gerust hart gaan. Beetje dubbel is het ook. Hij is de afgelopen bijna tien jaar geen nacht uit onze buurt geweest. Dat gaat nu wel gebeuren. Hij wordt groot.