vrijdag 18 september 2015

handelsgeest

Ze hebben niet onze genen en dat geeft verrassende ontdekkingen. Zo ook met Yan. 

Nu hij twaalf jaar is en in groep 8 zit, wil hij bijverdienen. Een groot woord voor een paar euro extra om af en toe zelf een zak chips te gaan kopen met vriendjes. Omdat hij veel te jong is om echt te werken, hebben ze wat bedacht. Ze gaan langs mensen op het dorp en vragen of ze klusjes te doen hebben. 

De ene keer brengen ze glas weg, de volgende keer het plastic. Bij de een halen ze klimop van de muur, bij een ander trekken ze onkruid. En steeds voor een paar cent. Meestal staat de opbrengst in verhouding met wat ze gedaan hebben. 

Bij ons op het dorp woont er een eigenaardige mevrouw. Ze schijnt behoorlijk bemiddeld, woont in een groot huis, maar is door tegenslagen de weg kwijtgeraakt. Regelmatig wordt ze opgenomen en regelmatig komt de politie eraan te pas om lastige situaties op te lossen. 
De jongens zijn ook bij haar geweest voor klusjes. Die had ze. Ze moesten glas en plastic wegbrengen. Het was enorm veel en ze waren een paar keer op en neer gelopen met zakken en spullen. Uiteindelijk kregen ze 20 cent. Ja, zei de vrouw, dat is een heitje voor een karweitje. 

Yan vroeg 's avonds wat dat betekende, dat heitje. En vertelde dat hij het vals vond omdat ze veel werk hadden gehad. Ach ja, dat is het risico. Ik dacht dat hij het naast zich neerlegde. 

Een paar weken later werden de uien gerooid. Yan ging met een vriendje achter de rooier aan om uien te rapen. Ze hadden er erg veel. Sleepten met emmers en zakken en waren lekker bezig. Ik dacht voor mij, maar nee. Ze gingen uien verkopen. Tien uien voor 50 cent en je mocht ze zelf uitzoeken. 
De handel ging heel goed. 's Avonds zaten ze de buit te verdelen. 

En bij het naar bed gaan, had Yan nog even iets. Hij was ook bij die vrouw geweest, die van het heitje voor een karweitje. Ze kocht ook uien. Maar, grijnst Yan opeens, ik vroeg bij haar 2 euro voor 10 en dat deed ze!! Hij krijgt spontaan de slappe lach. Jaja, wie het laatst lacht...
Ik sta een beetje te twijfelen wat ik hierop moet zeggen. Hij ziet de twijfel. Ja, een heitje voor een karweitje he! Ik zeg maar niets. Als ik de trap afloop, hoor ik hem nog grinniken. 


1 opmerking:

  1. Wat een boender met zijn '' dure'' uien .Op zo'n moment sta je als ouder echt met een mond vol tanden .

    BeantwoordenVerwijderen