Afgelopen weekend ging Rachid voor het eerst een nachtje slapen bij zijn moeder. Ze is komende week jarig en ter gelegenheid daarvan zou hij van vrijdag uit school tot zaterdagavond op bezoek gaan. Hij ging met de trein. Ook voor het eerst alleen en een vrij ingewikkelde reis met vier keer overstappen.
Vrijdagmiddag probeerde ik op afstand te helpen, maar geen reacties op mijn berichten. Achteraf hoorde ik dat moeder elke tien minuten belde ongeveer en naast de computer de reis volgde. Kijk, die service bied ik weer niet. Wel apart dat hij mij dan gewoon negeert.
De terugreis kreeg ik het wel per nieuw reistraject aangeboden. Toen was er hier weer wat te halen, want wie was de taxi die hem van station naar huis ging brengen??
Het was een hele happening. Het was leuk. En het was bijzonder. Vooral de nabeschouwing. Er blijven toch altijd wat eigenaardigheden.
Omdat moeder me belde hoe laat hij aankwam, hoorde ik dat hij het geld wat hij voor moeders nieuwe telefoon zou bijdragen, niet had gegeven. Dat gaf niet, zei moeder. Ik vond dat wel, want hij had meer dan genoeg bij zich. Ook vertelde moeder dat hij rookte. En of ik dat wist. Dat wist ik niet en ik vond het beetje twijfelachtig. Ze had sigaretten voor hem gekocht, want het is beter dat zij of ik er om gaan want anders krijgt hij straks slechte sigaretten. Tsja, die logica ontgaat me. Ik ga er niet om. Hij mag roken als het wettelijk is toegestaan en hij er zelf om kan.
Bij thuiskomst even over het roken gebabbeld. Dat mocht hij zelf weten, van zijn moeder mag het ook en ik heb hier niets over te zeuren. Ik stel voor om nu direct even naar buiten te gaan om samen een sigaretje te roken. Nee, dat wil hij helemaal niet!! Hij kijkt serieus benauwd. Hij rookt ook serieus niet. Het is alleen maar om goede sier te maken, om erbij te horen, omdat 'iedereen' uit zijn klas rookt. Hij kan er niet eens tegen. Zijn longen zijn niet bestand tegen rook lijkt het.
We hebben geprobeerd uit te leggen dat het niet zozeer om dat pakje gaat. Wel om vriendschap kopen en dat dit ook niet gaat helpen. Geprobeerd beetje meegevoel te tonen. Het is ook allemaal niet makkelijk voor hem.
En het is weer duidelijk waarom hij hier woont en niet daar.... Om vier uur was hij nog online, weet Yan te vertellen. En dat klopt. Hij kon niet slapen. De tv stond knetterhard en het was heel koud. Hij had volledig gekleed geslapen onder een heel dun dekentje. Het huis zal niet geïsoleerd zijn. Hier ligt hij zo bloot mogelijk onder een zo dun mogelijk dekbed, maar wel in een geïsoleerd en verwarmd kamertje. Om vier uur had hij een vechtfilm gekeken met de vriend van moeder. Om half 5 weer naar bed gegaan en nog geslapen.
's Morgens zich suf gezocht naar zijn pilletje. Best belangrijk, de dosering is aardig hoog. Ik stond erbij toen hij het in zijn tas stopte, maar het is niet gevonden. Dus een dag zonder medicatie ook nog.
Maar goed. Hij is op bezoek geweest. Na afloop weten we het weer hoe de zaken liggen. Volgende keer moet er meer begeleid worden misschien. Zodat hij wel slaapt en wel een pilletje heeft.
En ik weet ook weer waarom hier elke avond de telefoon op de kast wordt gelegd. Online om 4 uur vind ik echt geen goed idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten