dinsdag 29 december 2015

risico

We hebben dus een baby. Hij kwam op vrijdagavond. We hadden vier uur voorbereidingstijd en dat was genoeg. Gaandeweg de vier weken dat hij er nu is, heb ik allerlei handige dingen uit kasten en van zolder gehaald. We kunnen vooruit. Maar weten niet of dat moet. 

Het is namelijk nog steeds niet duidelijk of hij hier blijft of verder moet. En dat kost veel energie. Dat we elke nacht tenminste 1 keer voor de fles en een keer of 3 voor een aai over het bolletje eruit moeten, kost minder energie dan deze onzekerheid. 

Moeder wil hem heel erg graag bij ons houden. Jeugdzorg vindt dat we te veel risico nemen. Onze aandacht moet nu naar de vijf kinderen die we hebben gaan. Een baby met bijbehorende contacten kost gewoon te veel energie. Het risico is te groot dat er daardoor vervelende situaties ontstaan. En die vijf die we hebben, die zien ze het liefst allemaal achttien worden bij ons. En dat begrijp ik. Ze hebben inderdaad een punt. 
Maar het is ook een groot punt dat deze moeder niet snel een vreemd pleeggezin zal bezoeken. En het is ook een feit dat deze baby bij ons meer kansen heeft op een betrokken moeder dan elders. 

Het is zo lastig en het kost te veel denkwerk. Er worden allerlei gesprekken gevoerd, want er zijn wel vijf instanties betrokken. En ondertussen zorgen wij voor een lieve, zoete baby. Een kindje wat zich moeiteloos voegt en inpast. Waar vooral Sam en Yan stapelverliefd op zijn. Een kind wat al eenkennig lijkt te reageren op bezoek. Een kind waar we elke dag een beetje moeilijker van los kunnen komen. 

Moeder is op dit moment psychiatrisch. En de spanning wordt haar te veel en ze gaat dreigen. Als ze geen zekerheid krijgt, dan komt ze hem vanavond ophalen... Maar haar toestand is nu zo slecht dat dat echt niet mag gebeuren. Dan gaat het onder toezicht worden in plaats van vrijwillig. En dus veren we die avond bij elke auto overeind. 

Vader is er ook nog ergens. En hij mag niet in de buurt komen. Hij lijkt het niet te weten waar we wonen, maar garanties hebben we niet. We zijn op ons hoede. 
Met de kerstpost hebben we 's avonds regelmatig een auto die even stopt om iets in de bus te gooien. Dat is lastig, want geeft onrust. 
Er wordt om 9 uur aangebeld. Iemand brengt een kadobon voor vrijwilligerswerk.. Rachid wil de deur opendoen. Ik snauw hem weg. Nou ja, zegtie, doe niet zo ráár!! En hij heeft gelijk. Ik leg het hem uit. Zo zakelijk mogelijk. Geen paniek in de tent. 

Dan zitten we zondagavond in huis en verwachten niemand. Het is rond acht uur en er stopt een bus voor het huis. Yan gaat staan. Er stopt een bus, deelt hij mee. Er stapt een man uit, vervolgt hij. Mijn hart schiet in mn keel. Ik ren naar de bijkeuken, draai de deur op slot, laat de hond vrij en loop naar de voordeur. We hebben zo'n luikje, daar kan niemand door en dan die hond. 
Maar bij de voordeur staat Sam met een brede grijns en een wijdopen deur. Een man brengt de HelloFresh-box van de buren... 
Hij keek wat verbijsterd. Ik weet niet wat hij precies meekreeg. Voor ons was het duidelijk. Dit gaf wel aan dat er risico was en dat wij dat niet kunnen voorkomen. 

's Avonds hebben we kalm en rustig tegen elkaar gezegd dat we ondanks de hoop en de tranen enzovoort toch achter het besluit van Jeugdzorg zullen staan. 

En dan belt moeder vandaag. Ze is rustig en verstandig. We praten en ze geeft aan waarom hij bij ons moet blijven. En daar gaan we weer.... Want stiekem hopen wij dat ook, al zijn we nu wel zover dat we begrijpen waarom het beter is als hij elders verdergaat. Voor moeder zijn wij de beste plek. Vanuit haar standpunt gezien is dat ook zo. Maar welk risico nemen we dan? Kunnen wij een goede inschatting maken? 
We zijn er nog niet.

2 opmerkingen:

  1. Volg je gevoel en neem de meningen van alle kinderen mee. Het kan ook heel waardevol zijn voor jullie als gezin. Maar moeilijk is het wel om hierin een keuze te maken. Heel veel sterkte met jullie beslissingen.
    Een bloglezeres die sinds 3 jaar pleegouder is van puber. Nooit bewust voor gekozen, maar het kwam op ons pad.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We leven en bidden met jullie mee!!
    Hartelijke groet en goede jaarwisseling.

    BeantwoordenVerwijderen