ziek

En terwijl man in Londen zit en Sam op zijn plaats ging liggen, kwam ook de buikgriep ons huis in. Middenin de nacht hoor ik vreemde geluiden en is werkelijk m'n hele bed ondergespuugd. Bed verschoond, uur later herhaling en de rest van nacht bij elke piep Sam naar de wc gesleurd.

Sam dagje thuis. De dag erop een wat hikkende Naomi die vage klachten denkt te hebben. Gelukkig zet het niet door.

Man weer terug op vrijdag en blijkt op zondagnacht toch de voor mijn gevoel verdwenen buikgriep van Sam te pakken. Hij gaat toch echt werken, was al een week op pad.

In de loop van de morgen gaat de telefoon. Met Rachid, arm gebroken met gym en of ik een auto heb. Die heb ik niet. Dus gaat hij met de trein naar pleegvader die hem in het ziekenhuis begeleidt en op de bus zet naar huis. Twee weken gips en nog meer weken ander gips.

's Middags belt de juf. Sam is ziek. Heeft gespuugd. Ik naar school. Daar loopt een hyperSam rond die inderdaad gespuugd heeft. Niet omdat hij misselijk is, maar omdat de astma weer opspeelt. En lekker hyper omdat hij weer vol ventolin wordt gepompt.. Sam mee naar huis. Hij wil direct een ijsje en een koek. Die heeft in ieder geval geen buikgriep.

De volgende avond hangt Rachid helemaal gesloopt op de bank. Ik vermaan hem rechtop te zitten of anders naar bed te gaan. Tot mijn verbazing gaat hij inderdaad om acht uur naar bed. Om vervolgens om half 9 met groot misbaar zijn maag te legen in de wc boven. Naomi en ik grinniken op de bank, 't is echt een zieke man toch...

Dus vandaag twee zieken thuis. Sam die erg kort is en bijna geen stem heeft en Rachid die echt niets waard is. Vanavond eten we kippenpoten uit de oven. Daar likken ze hier hun vingers bij op. Ik informeer voor de zekerheid eerst naar rommelende magen en zere buiken. Ja en nee. Word niet veel wijzer. Na afloop zijn alle kippenpoten op. En het waren er veel. Man at onverwacht niet mee en daar had ik ook ruim op gerekend. Nu maar hopen dat alles binnen blijft. 

Ondertussen is de barometer rond de baby weer veranderd. Hij lijkt nu toch wel te mogen blijven. De machtsstrijd is nog in volle gang. Inmiddels de achtste week dat hij hier is. Hij volgt me de hele dag met zijn ogen. Weet in elk gezelschap mij eruit te pikken. Het wordt steeds moeilijker.