vrijdag 14 juli 2017

vakantie

Vandaag begint de vakantie. Voor Yan al een hele week en elke dag kwam er een bij. De laatste weken waren zwaar en sleepten meer dan de voorgaande. En dan is het opeens toch allemaal voorbij.

Niet iedereen is hier gelukkig mee. De structuur van school geeft veel houvast en die is nu weg. Weken vol lege dagen, dat is niet niks. Vooral Yan heeft het er moeilijk mee. Werken ziet hij niet zitten, maar wat moet je dan wel doen? Niets mag. Je mag niet om tien uur met vrienden op je kamer bulderen van het lachen, je mag niet om half elf 's avonds lekker met je voetbal rondjes drentelen in je kamer, je mag niet de hele dag wifi en bij alles zucht hij. 
En ondertussen vreest hij de vakantieplannen van de huisgenoten. Hij wil niet weg. Word al hysterisch bij de gedachte alleen al.

Naomi neemt vol vuur afscheid van school en valt daarna in een gat. Er is hier echt helemaal niets te doen!! Ze wappert met reclame over schoolspullen maar weet totaal niet wat nu echt nodig en nuttig is. Haar ogen zien verdacht zwart en haar nagels krijgen alle kleuren. Al mopperend doet ze braaf wat ik vraag. Ze ziet nog even haar moeder voor deze naar Frankrijk vertrekt. Krijgt het voor elkaar dat moeder binnen een uur naar me belt en appt en smst of ik alsjeblieft dochter op wil halen. Ze doet te vervelend. Naomi is voor geen rede vatbaar. Alles is de schuld van iedereen. Naar zichzelf kijken zit er niet bij nu. 

Sam wordt helemaal gestoord van weer andere invaljuffen. Volgend jaar in groep 3 komt het goed. Maar zover is het nog niet. Hij vraagt 's middags of hij nog een keer naar school moet. Wil 's morgens eerst uitslapen en weet zeker dat hij op zondag ook weer moet.

Pablo gaat volgend jaar naar een aparte klas. Ook speciaal onderwijs is te ingewikkeld. Dus iets van plus en niet meer dan zes kinderen. Dat ziet hij wel zitten. Alleen lijkt hem het schoolkamp nu door de neus geboord. Ik weet van geen schoolkamp en hij eigenlijk ook niet. Dus krijg ik een hele stroom verwijten over iets waar we allebei het fijne niet van weten. Op de valreep komt er nog een vage belofte van ander kamp andere week en is dat ook weer klaar. 

En voor Daniel begint de stress nu. Want is iedereen thuis, dan gaat hij echt niet slapen na het middageten. Met stijve slaapoogjes probeert hij te onderhandelen en valt uiteindelijk op de bank in slaap.

Toch kwamen we langzaam wel in de stemming. Vorige week hadden Sam en Naomi onverwacht een vrije dag. Dus gingen we naar de markt in Middelburg. Via het Abdijplein kwamen we helemaal in de stemming. Vooral Sam is geboeid door het gebouw, de bomen en de poortjes. We gaan naar binnen naar de binnentuin. Prachtig is het daar en zo middeleeuws mooi dat we ons ver van de gewone dingen wanen. 
De markt is voor lekkere dingen en voor samen uitzoeken en beetje op het gemakje kijken. Alle drie genieten ze ervan op hun eigen manier. 
Ik neem me voor om elke donderdag te gaan. De hele vakantie... Maar dat neem ik me elk jaar voor. Heb in ieder geval Sam beloofd om foto's van hem te maken in dat oude gebouw met die binnentuin. 

Zaterdag was het twijfelachtig weer. Toch maar even naar het strandje. Daar werd het prachtig zonnig met een strak windje en heerlijke golven. Daniel zat verrukt met een emmertje water alleen maar zandsoep te maken. Pablo hielp hem erbij en Sam en ik dobberden in de golven. Heerlijk was het en helemaal vakantie. 

En vanavond was de wind weer net zo strak en het was hoog water. Vroeger kon ik op de gekste tijden Rachid zo gek krijgen om mee te gaan zwemmen. Kou kende hij niet. Nu heeft Sam diploma's en net zoveel waterzin als Rachid. Dus gingen we samen even proberen. Weer hoge golven en lauw water. Er was niemand. Sam glom aan alle kanten. Gaf me een hand en samen keken we naar krabben en grote, blauwe kwallen die in het geultje zwommen. Helemaal vakantie weer. 
Nu zorgen dat we ze vasthouden en herhalen, die vakantiemomenten!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten