z'n gangetje

 Regelmatig krijg ik een reactie of we er nog zijn. En even zoveel keren ben ik vast van plan weer wat neer te zetten. En elke keer lukt het niet. 

Het lukte me ook niet om een andere reden. Naomi heet natuurlijk in de normale wereld anders. Alleen dat wist je niet he, juf van Naomi? Dus heb je haar een heleboel keer per ongeluk Naomi genoemd in plaats van die officiële naam. En vroeg ze zich te vaak vertwijfeld af waarom haar docent zo verbaasd was dat ze geen Naomi heet. Of ik daar iets van begreep? Ja, dat is inderdaad iets wat je aan mij te danken hebt, lieve, vinnige, mooie Naomi. Ik vertel het je later en heb ik nu wat geschud en gehumd. Alleen lukte het daarna toch niet meer om zomaar iets neer te zetten. 

Overigens heeft Naomi haar VMBO-diploma gehaald. Dat is een hele prestatie voor iemand die begon op de ZMLK-school. Nu doet ze heel serieus MBO en het gaat goed. 

Vorige week stopte het ene baantje en had ik tijd. Maar er was ook eindelijk ruimte voor een gezamenlijke therapiesessie met Naomi, dus dat ging voor. En vanmorgen is er weer tijd. Maar er was een besmetting op school bij Daniel en vanmorgen kon hij testen. Dat gaat voor, want hopelijk kan hij morgen weer gewoon naar school. 

Toch even beginnen en hopelijk snel wat meer. Ik zit aan tafel met Daniel. Hij heeft braaf schoolwerk gedaan en legt nu uit zichzelf een erg ingewikkelde puzzel. En de kleinste meneer zit in zijn stoel en leest een boek. Over beren die 'om de beurt wachten' bij een schommel en nog een heleboel verhalen. Hij doet het hardop, want stel je voor dat ik de aandacht verlies. 

Het gaat goed hier. Als antwoord op bezorgde reacties. De corona heeft ons nog steeds niet te pakken. Wel zijn er kinderen die in quarantaine moeten en er weer net zo snel uitmogen. Van Yan die stevig baalt, omdat hij nergens zomaar in of uit kan gaan. Hij is inmiddels 18 en blijft tot 25 hier wonen. Op zijn werk hadden ze gezegd dat je dat het beste kan doen om miljonair te worden. We zullen het zien. Het voelde wel heel bijzonder dat we het vooral met Yan tot 18 gered hebben. 

En Sam, de meest intensieve en bijzondere van het stel. Is hij thuis, dan is er geen 5 minuten rust. Is hij weg, dan mis ik hem. Zonder Sam zijn we een gezapig stelletje en met Sam zijn we de Bijenkorf op Black Friday..

Maar goed, dit onnozele verhaaltje dus als antwoord op reacties en als poging weer wat neer te zetten.