donderdag 16 juli 2015

eindelijk

Het is dan eindelijk zover. Alle kinderen hebben vakantie!! Het was een erg lange zit dit jaar. Iedereen is over. Achteraf gezien heb ik heel weinig klachten gehad van school. Eigenlijk niet eerder was een jaar zo zonder telefonisch gedoe. Ze hebben het hem toch maar mooi gelapt, die wiebelkonten hier. 

Toen om vier uur vanmiddag het laatste busje wegreed, voelde ik de vakantie gewoon binnenvliegen. Het was al even mooi weer en we hebben al verschillende keren heerlijk gezwommen in de zee en op het strand gezeten, maar nu is het echt. Nu mogen we de tijd vergeten en als het leuk is, gewoon een uurtje later naar bed. Dat is heerlijk! 
Jammer dat ik niet wat lekkers had geregeld. Verder dan een vergeten doos snoep kwam het niet. 

Gelukkig konden we buiten eten. Dat is ook vakantie. We zitten dan met zeven personen aan een kleine ronde tuintafel. We hebben ook een tafel waar je makkelijk met 15 man aan kunt zitten, maar die kleine werkt veel beter. 

Na het eten ging Rachid de heg van de buurvrouw knippen en speelden de anderen eensgezind met trekkertjes op de grond. Wat een rust en ontspanning! Een goed begin van zes weken met elkaar zijn. 

De laatste weken waren erg druk. Er was spanning over de nieuwe juf of meester, de groep van volgend jaar, afscheid van leerlingen. De rapporten kwamen mee. Samen met een stortvloed aan schriften en papieren. Heb zo'n vaag idee dat de school een lege papierbak hield. Die van ons puilt uit. 

Allemaal gingen ze op schoolreis, op excursie, nog een keer zwemmen met de klas. Iedereen at pannenkoeken en ook ik ontkwam er niet aan. Stond maandagmorgen om kwart voor 7 braaf een stapel voor school te bakken. Er moesten kleinigheidjes mee voor de juffen en meesters. Dat was een hele organisatie, want omdat de middelste drie op het speciaal onderwijs zitten, hebben ze minstens drie juffen per kind om te bedanken. 

Om het voor de kinderen en zeker ook voor mezelf overzichtelijk te houden, schrijf ik al vier weken een weekplanning op het bord in de keuken. Ze stonden er regelmatig voor. Het voorkwam veel vragen en het gaf inzicht in hoe we deze chaotische weken de baas kunnen blijven. 
Vanmiddag zag ik dat het grote indruk heeft gemaakt. Er hing namelijk nog een planning bij het speelgoed. Ik weet niet wie hem schreef. Waarschijnlijk Pablo. Hij kan nu lezen en schrijven. Het was erg grappig. Vooral omdat er ook bezoeken tussen stonden van ouders. Die waren er niet eens, maar die horen hier ook bij het dagelijks leven. 



 
Maar het is allemaal gelukt. De tassen hangen leeg in de bijkeuken. De gymschoenen worden over zes weken weer gepast en de kleren uitgewassen. 

Gelukkig was er maar op één school koffiedrinken als afsluiting van het jaar. Anders had ik drie keer verstek moeten laten gaan. Het valt ook allemaal samen. 

En nu slapen ze. Fris en verwachtingsvol in nieuwe zomerpyjama's heb ik ze een voor een naar bed gebracht. Een heerlijk gevoel. Proberen om het vast te houden, de hele vakantie. 
Ik weet wel dat het best lang is en dat het best lastig kan zijn. Maar nu is dat even niet aan de orde. Nu is het gewoon genieten van wat gaat komen. Zes weken lang.

1 opmerking:

  1. Wat heerlijk , een felicitatie waard alle kinderen over. Geniet van de vakantie met elkaar.

    BeantwoordenVerwijderen