sinterklaas

Sinterklaas is bij ons een ingewikkeld thema. Wij geloven er niet in en we fantaseren er ook niet over. De kinderen die we hebben kunnen geen fantasie gebruiken. Een man die bestaat en een aantal weken flink actief meedraait kan nog wel. Maar de ontnuchtering van dat het allemaal fantasie was, dat kan hier niet. Er zijn te veel zaken rond volwassenen die gefantaseerd en ontnuchterd worden. 

Om geloofwaardig en betrouwbaar te blijven, doen we wel aan kadootjes maar niet aan het verhaal. 
Toch ontkomen we er niet aan. Jaren terug bedachten de drie tieners dat het wel grappig was om Rachid van toen vijf jaar een beetje te misleiden. Dus belde er een aan de voordeur en zette een zak kadootjes neer. Vervolgens kwam hij via de achterdeur weer kijken wie er nu weer aan de voordeur kwam. Erg grappig was het. Alleen was Rachid behoorlijk van de leg. Want wij vertelden de waarheid, maar die zak en die bel en wie had dat dan gedaan? 

Pablo kwam als zesjarige diepgelovig binnen. Zijn moeder en de school gingen helemaal op in het geloven in de Sint. De kinderen die er langer waren, lachten hem uit. Je bent wel gek als je dat gelooft en kadootjes krijg je heus wel hoor, ook als je niet gelooft. 

Inmiddels is Pablo acht en weet van de hoed en de rand. Hij vindt het prima zo. Dit jaar dus geen gelovigen voor de Sint dacht ik. Wel trouwe volgers van het Sinterklaasjournaal.
Tot Sam vorige week chocoladeletters onderschepte in m'n keukenkastje. Heee, riep hij, wie heeft die hier gelegd. Ik zei dat ik ze had gekocht en dat hij er een kreeg als het Sinterklaas was. Hij geloofde daar helemaal niets van! Dat kan helemaal niet. Alleen de Sint heeft letters en die was geweest. Hij wist het zeker. 
Toen ik in de winkel de letters aanwees, was hij nog niet overtuigd.  

Gisteren had hij opeens enorme zin in zo'n chocoladeletter. Hij wilde de zijne alvast opeten. Dat mocht niet. Ik zei dat hij hem kreeg als het Sinterklaas is. Heb hem uitgelegd hoeveel dagen dat nog duurde. 
Na een half uur kwam hij er op terug. Hij ging hem wel pakken, want als ik niet geloofde dat de Sint die had gekocht maar ikzelf, dan hoefde hij ook niet te wachten tot vijf december. Dat was pas raar. Wachten op een dag van iemand die niet bestaat! Wat een logica. Ik kon er niet tegenop. 
Slot van het liedje was dat hij heel eigenwijs zijn eigen letter pakte en die openmaakte. 

Sam zit in groep een en is druk in de weer met letters. Er gaat geen dag voorbij of hij tekent er op het bord in de keuken. Keurig netjes. Wij moeten dan 'raden' welke het is. 
Dit jaar zag hij voor het eerst niet een stuk chocolade, maar vooral een perfecte letter. En hoewel hij heel veel zin had om eens flink te beginnen, was de letter zo mooi dat hij een piepklein hapje nam en hem zorgvuldig terugstopte. Hij was zichtbaar onder de indruk van de vorm van de letter. Erg grappig om te zien dat hij hierin ook ouder is geworden. De letter ligt weer netjes in de la. Te wachten op een rare datum van iemand die niet bestaat...

Vanavond deed ik voor het eerst mens-erger-je-niet met hem. Een sinterklaaskado van Yans moeder jaren terug. Uit de tijd dat Yan overladen werd met dure dingen en de anderen sip toekeken en ik me suf compenseerde om ieder toch ongeveer evenveel te laten krijgen. 

Dat spel was voor Yan niet veel bijzonders. Voor Sam is het super. We hebben serieus gespeeld. Eerst deed hij het alleen. De tegenpartij was Yolíe, zijn onzichtbare vriend. Omdat Yolie er wel erg bekaaid afkwam en erg diep verloor, deed ik ook een potje. Sam kan het opeens. Hij telt goed, speelt fanatiek maar eerlijk. Ook dankzij de groep een. Voor mij een groot kado. Sam heeft me vaak zorgen gegeven. Of hij niet beschadigd was door de alcohol. Of er geen FAS-kenmerken waren. Die zijn er tot nu toe niet. Hij is slim en bijdehand en leert elke dag een stukje bij. 

En hoewel ik de schurft heb aan spelletjes doen, was dit echt genieten. Deze zorgen kan ik laten varen.