zaterdag 5 december 2015

onverwacht

Vrijdagmiddag 5 uur gaat de telefoon. Of we een baby kunnen hebben van vier maanden. Het is crisis. Het kindje moet zo snel mogelijk naar een veilige plek. Dat wil ik. 

Er volgen een heleboel telefoontjes heen en weer. Het is een ingewikkelde kwestie. Ondertussen haal ik Sam op die op de bruiloft van zijn juf was. Halen we wat spullen uit de kast en van de vliering en wachten. 
Om 9 uur komt moeder samen met iemand het kind brengen. En om 10 uur zitten we suizebollend op de bank, terwijl er op de andere bank een aandoenlijk klein jongetje slaapt. 

Dit kwam helemaal totaal onverwacht. Nu zit ik uit te blazen na een heleboel hectiek. Hectiek rond de spullen op orde hebben, rond het kindje wat toch even moet wennen, rond de andere kinderen die ook meemoeten in deze molen. 

Het is goed gegaan. Hij slaapt en heeft een eigen kamertje. Wat er nog niet uitziet, maar dat maakt nu even niet uit. Vooral Sam en Yan zijn straalverliefd op het kleintje. Sam heeft me net geholpen met in bad doen. Hij noemt hem consequent 'zij', maar dat geeft niets. 

Vannacht zat ik om vier uur op de bank met hem. Hij keek me aandachtig aan en ik hem. Zag zijn vertederende blankheid waar de adertjes doorschemeren, zijn blauwe oogjes, een brede lach. Het is weer genieten zo in de stilte van de nacht in alle rust met hem en zijn fles. 

Het wordt spannend hoe het verder gaat. Moeder heeft hem vrijwillig afgestaan voor een periode. Ze is een lieve en goede moeder. Die er alles voor over heeft dat het haar kind goed gaat. Nu gaat het met haar niet goed en zij beseft dat haar kind nu niet bij haar kan zijn. Er staan ingewikkelde therapieën op stapel. Maar alles is vrijwillig. Moeders verstand heeft gekozen voor een pleeggezin, maar moeders gevoel is er ook nog. Dus we wachten af. En genieten per dag.

2 opmerkingen:

  1. Wat een dappere mama!
    Knuffel het kleine mannetje maar fijn. Dat is jullie vast wel toevertrouwd met z'n allen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat ongelooflijk moedig van de moeder. Haar kind aan een ander, een vreemde nog wel, toe vertrouwen omdat ze inziet dat het nu even tijd voor haar is. Tijd die ze gebruikte om te zorgen dat ze de rest van het leven van haar kind er kan zijn. Margreet

    BeantwoordenVerwijderen