dinsdag 7 juni 2016

op tijd

In de meivakantie zou de moeder van Noami op bezoek komen. Dat beloofde ze in een van de zeldzame telefoongesprekken. Nu was er een tante in Toulouse die ging trouwen en een wat verlate meivakantie en nog iets wat ik niet begreep, maar het bezoek vond afgelopen zaterdag plaats. 

Ik hoorde het begin van de week. Om 13.00 uur op het station vermeldde ze er bij. Dat klonk goed voorbereid en zowel Naomi als ik twijfelden er niet aan of ze zou komen. Ze is ook gekomen, maar de combinatie van deze moeder en doen wat je zegt, is een ingewikkelde. 

Vrijdagavond mailde ze dat ze naar ons huis zou komen om 13.00 uur. Zaterdagmorgen kwam er een mail dat het half 2 zou worden. Allemaal prima natuurlijk. Naomi zat om 1 uur half in de houding en om half 2 wilde ze al aan de weg gaan staan. Heb haar even herinnerd aan alle voorgaande bezoeken die toch zeker een half uur later begonnen dan wij dachten. Dat gaf even rust. 
Om 2 uur belt moeder dat ze er bijna is. Er was file enzovoort. 

Hoelang moet je rijden als je er bijna bent? Naomi had geen idee. Maar was wel erg lang aan het wachten. Op het bord in de keuken houdt ze de stand bij. 2 uur en 40 minuten te laat. En dan komt ze alsnog. Met een vriend in een auto. 

Moeder komt met koninklijke allure uit de auto. Voor de gelegenheid heeft ze een prachtig Afrikaans gewaad aan. Gekregen van de tante in Toulouse die ging trouwen. Voor Naomi is er een bijpassende jurk. Ook erg mooi. Geen excuses voor het kind voor het lange wachten.
En voor Naomi is er nog een hele grote tas kleren. Allerlei sexy jurkjes en glitterspullen en het meeste een maat te klein. Alles wordt gepast en de vriend moet worden bedankt. Hij was de financier van dit moois. 
Hij betaalde ook de nieuwe telefoon die al jaren beloofd is. Naomi erg blij natuurlijk. Hier krijg je de telefoon ook echt wel, maar een jaartje later. 

Yan is onder de indruk. Hij heeft ook een telefoon van zijn moeder, maar deze is groter. Maar niet duurder, merkt hij als hij hem opzoekt op internet. Dat klopt, dat had ik ook gezien op de bon. Dat is het garantiebewijs namelijk, vertelde moeder. 
Wat ze niet weet, is dat het voor mij ook een bewijs is van wat anders. Want om 2 uur toen ze belde en Naomi verzekerde dat ze er zo zou zijn, stond moeder nog gewoon bij de Kijkshop in Maastricht!! 

Moeder en vriend zitten twee uur op de bank. Hoe de relatie is, kan ik niet zien. Er waren meer vrienden in het verleden die Naomi's kadootjes betaalden. Maar hopen dat deze aardige man het niet met valse verwachting moet doen. 
Uiteindelijk vertrekken ze om 6 uur. En appt Naomi met haar nieuwe telefoon de hele avond naar moeder. Maar moeder is niet online, ze is op pad. En dit geeft me gemengde gevoelens bij de telefoon, want voor niets wachten op een bezoek zo af en toe, dat is te doen. Maar elke dag voor niets op reactie wachten op jouw berichtjes, dat wordt een aandachtspunt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten