zaterdag 25 juli 2015

vakantiewerk

Een zestienjarige zeven weken thuis is niet leuk. Niet voor hem en niet voor mij. Dus geldt hier de regel dat je zo rond je vijftiende een deel van de vakantie gaat werken. Doe je dat niet, dan bedenk ik klusjes rond het huis voor de morgen. 

Die klusjes zijn gewone zaken als grasmaaien en de schuur opruimen voor jongens en vaatwasser in- of uitruimen, eens een was vouwen of een boodschap doen voor de meiden. 

Jaren was het geen enkel punt dat vakantiewerk. We hebben hier vooral jongens gehad. Zij werken bij boeren, plukten appels, bessen, sorteerden uien, maaiden gras of bikten stenen. De meisjes werkten in de supermarkt, pasten op of deden huishoudelijk werk. 
Het hoeft echt niet alle dagen van de vakantie, maar wel elke week een deel vulling. Het hoeft ook niet voor geld wat mij betreft. Het is een goede leerschool en het helpt iedereen om het gezellig te houden hier thuis. 

Dit jaar hebben we alleen Rachid die vakantievulling moet zoeken. Dat leek geregeld. Hij kon vier weken op zijn stageadres komen. Jammer voor hem ging dat toch niet meer door. En ja, vind dan maar iets anders. Het werk ligt niet meer voor het oprapen. De oogstzaken worden hier in de buurt of machinaal of door Polen gedaan. 

De eerste week heeft hij niets te doen. Ik heb wel wat, maar dat geeft veel lawaai. Voor mij werkt hij liever niet en dat begrijp ik ook heus wel. Alleen duurt de dag zo verschrikkelijk lang. Hij zit om acht uur al beneden. 

Hij gaat maar eens zoeken op internet en in krantjes. Hij ziet een afwashulp staan. Dat lijkt hem wat. Hij belt. Ik volg het gesprek. Keurig gesprek weet hij te voeren. Ben u al voorzien? Nee, dat zijn ze niet. En hoe oud hij is? Nou 16 dus. Dat is helemaal perfect. Weet je wat, zegt de man, kom morgen gelijk een avond meedraaien dan praten we daarna verder. En hoe is je naam? Rachid spelt zijn Marokkaanse voor- en achternaam. Het gesprek is klaar.

De volgende dag wordt hij teruggebeld. En hoewel de man gisteren nog helemaal niemand had, heeft hij nu opeens een heuse wachtlijst en staat Rachid, hoewel hij als eerste belde, op een onverkiesbare plaats. Ach ja, het kan verkeren. Hij neemt het laconiek op. 

Ik niet. Ik ben pisnijdig merk ik. De advertentie stond in een kerkblaadje en dan verwacht je geen Marokkaanse jongen. En daar wordt hij nu weer fijn op afgerekend. Het is dat ik er toch nooit kom, anders zou ik ze direct boycotten...

Maar Rachid is bepaald niet voor een gat te vangen. Hij vindt op een zoekerssite uit de buurt een vraag naar een tuinman. Of iemand wil helpen de tuin op orde te krijgen en grasmatten te leggen. 
Nu helpt Rachid regelmatig een tuinman, maar om te zeggen dat hij ervaring heeft?? Ik druk hem op het hard om heel duidelijk aan te geven dat hij heel graag wil werken en helpen, maar dat hij geen ervaring heeft. Jajaja, komt goed. Hij moet even langskomen. Dat doet hij. 20 km heen en weer 20 terug. 
De volgende dag beginnen en 8 euro per uur. Dat klinkt wel heel mooi. Normaal krijgt hij er maar 2,50 bij zijn zaterdagbaantje. 

De volgende dag ga ik 's avonds met Naomi naar de stad. Rachid was om 7 uur vertrokken en nog niet terug. Ik vraag man een berichtje te doen. En om 8 uur komt dat. Hij is thuis hoor, helemaal versleten, maar trots als een pauw op de 70 euro die hij deze dag verdiende. 
En morgen gaat hij weer. Bij de buurman van die man. En volgende week mag hij de schuur van een zus verven en zo is hij weer een paar dagen van de straat.  

En dat alles voor 8 euro per uur. Hij had de man verteld dat hij op zaterdag 2,50 per uur verdient. Dat moest hij niet meer vertellen, zei de man. Hij was 8 euro waard en klaar! Dus betalen de buurman en de zus ook 8 euro. En voelt Rachid zich opeens het driedubbele waard als het om werken gaat. En beroerd om te werken, dat is hij nog nooit geweest!



6 opmerkingen:

  1. Wat fijn voor hem, dat hij nu toch een leuk baantje heeft! En een leuke bijkomstigheid dat hij zo goed verdient!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heerlijk voor hem dat hij zo doorzet. Wat een kanjer ben je jongen .

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo knap van hem dat hij niet bij de pakken blijft zitten.
    Wat een pracht van een pleegzoon heb je!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Rachid is wel een voorbeeld in doorzettingsvermogen!

    BeantwoordenVerwijderen