zaterdag 1 augustus 2015

vakantie

En weer een week vakantie voorbij. Yan was op kamp. Dat scheelde heel veel energie. Zowel positieve als negatieve. We merkten dat hij toch het grootste aandeel verzorgd van zowel de gezelligheid als van het tegenovergestelde. 

Gisteren is hij weer opgehaald. Het was super. Leuker dan hij had verwacht. En hij verwachtte al zoveel. Volgend jaar gaat hij weer. Dat staat in ieder geval vast. 

Ondertussen hebben we ook een week de twee vakantiemeisjes. Ze kwamen eerder een weekend. Dat ging prima. Nu ging het ook prima, de eerste vier dagen. Toen zakte de oudste van zes in. En dat knapt niet echt op. Het is een triest kind. Je komt er niet binnen. Ze is moe en lusteloos. Ze speelt niet echt en huilt om alles. Dat doet ze thuis ook begreep ik van pleegmoeder. Vandaar dat ze haar ook niet meenamen op vakantie. Dat zou een drama worden. Hier wordt het niet zozeer een drama, maar het kost wel energie. Ook voor de andere kinderen. Na een week aardig doen, merk ik nu lichte irritatie. Doe eens normaal! Jank nu niet om alles! NEE, je hebt geen pijn. Je stootte niet eens raak! Ik probeer wat te sussen en ondertussen blanco te blijven. Lastig is het. Voor ons, maar meer nog voor haar. 
Dat is ook weer zo'n ingewikkeld pleegzorgdilemma. Als je ze meeneemt, heb je zelf geen vakantie. Maar je hebt het zelf ook nodig en je eigen kinderen willen ook gewoon lekker kamperen... 
Nog vijf dagen te gaan. Dat gaat wel lukken. 
Het aparte is dat zusje van twee als een zonnetje door het huis gaat. Ze maakt grapjes, is bijdehand, maakt contact en vindt alles leuk. 

Dat het de hele week regende, was minder. Niet dat ze zich niet vermaakten, dat gaat prima. Maar de vochtige lucht maakte dat Sam aan zijn zoveelste ontsteking en bijbehorende kuur bezig is. Hoge koorts en flink astma. Het blijft bij tijden een zorgenkind. 

En een bijzonder kind, want van de week haalde hij zijn eerste tand uit zijn mond. Voor vier en half toch vrij vroeg om te wisselen. Maar de nieuwe komt er al door. Dat hebben we niet eerder gehad, zo'n record. Hij was trots als een aap. De tand is aan iedereen laten zien. Een prachtig gaaf tandje. Om de haverklap heeft hij hem afgespoeld. En nu is hij in de gootsteen verdwenen. Ach, er komen er meer. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten