zaterdag 26 september 2015

verwendag

Vandaag was het pleegzorgdag. Alle pleeggezinnen uit de regio waren uitgenodigd om met het hele gezin een dag te genieten. Voor de kinderen een apart programma en voor de volwassenen  interessante workshops en lezingen rond pleegzorg. 

Interessant thema over het houden van de balans. Pleegzorg kost energie, maar die energie moet je ook ergens vandaan zien te halen. Anders wordt het slopend. De workshop gaf nieuwe inzichten en goede titels om deze winter in de bibliotheek te lenen. En een mooie intro van een goochelaar die zoveel ballen in de lucht hield als er mensen rond je pleegkind zijn. Geeft wel wat inzicht ja. En ook duidelijkheid dat het soms net wat lastiger is om al die ballen ook in de hand te houden. 

Voor ons was het naast interessant echt een dagje uit. De kinderen werden van 10 tot 4 vermaakt en wij konden gezellig bijkletsen met andere pleegouders, kregen een heerlijke lunch die we voor het eerst deze week zelfs in de zon konden opeten. 

Door de jaren heen hebben we er een heel netwerk aan collega-pleegouders bijgekregen. De een kennen we van een broer of zus van ons pleegkind. De andere deed je een cursus mee. Weer een volgende zag je voorgaande jaren. Omdat we allemaal geloven in pleegzorg geeft het een gezellig weerzien met vooral veel leuke gesprekken en genieten. 

Maar het echte genieten gebeurde door de kinderen. Vanmorgen werden ze voor het kinderprogramma afgeleverd op leeftijd. Rachid kon zich oefenen in kickboksen tot klimmen tot weet ik wat voor sport. Yan, Naomi en Pablo mochten een tropische tuin bezoeken, maar ook allerlei activiteiten doen in het ambachtscentrum. Ze kwamen thuis met zelfgemaakte kaarsen, gekleide potten, een tatoeage van glitter die serieus een week gaat blijven zitten. Met een prachtig armbandje en een zelfgeschepte zak snoep. Met grote verhalen over samen spelen, over de andere kinderen en over de goochelaar die meer ballen in de lucht kon houden dan iemand ooit zag.  

En Sam werd vanmorgen snikkend achtergelaten in de crèche. Helaas begon het echte werk pas bij 5 jaar en dat is hij nog net niet. Hij wilde niet en ook geen jas uit en het kostte even moeite om ons weg te worstelen. 
Gelukkig vertelde hij bij het ophalen dat hij gelijk was gestopt met huilen toen wij weggingen. Hij had het ook leuk gehad. Had goed geholpen met de baby's, want hij zag dat de speen eruit lag en dat zag die juf weer niet. En zijn schoolvriendinnetje was er. Ze hadden geknutseld en nog van alles meer. En hij had zich voorbeeldig gedragen. Zo voorbeeldig en dus tegennatuurlijk voor onze Sam dat hij na afloop even flink de beest uithing...

Maar volgend jaar gaat hij ook naar de groten hoor. Natuurlijk dan is hij ouder dan vijf. Hij krijgt  van alles van de andere kinderen. Loopt met een waaiertje te wapperen en eet hun snoep op. 

Dan ligt hij in bed. En roept om zijn waaier. Ik breng hem, maar nee dit is die ene en hij wil die andere. Die zoek je morgen maar, zeg ik. Ik hoor voetjes. En zijn stem: "Hoor je dat ik uit bed ben?" Ja, zeg ik. Ik zou willen dat je in je bed blijft liggen. ''Ja," verzucht hij, "en ik zou willen dat ik een brilletje had en goed kon zoeken." Onverstoorbaar gaat hij zijn andere waaier zoeken. En net zo onverstoorbaar gaat hij weer in bed liggen als hij hem heeft. 

Ja, een volgend jaar past hij serieus niet meer in de crèche. Hij wordt te oud.

1 opmerking:

  1. Door jouw stukjes lees je wat pleegzorg in houdt en wat een inzet het van de pleegouders vraagt. Fijn dat jullie zo'n heerlijk dag hebben gehad en ervaringen konden uitwisselen. Heerlijk dat de kinderen ook zo genoten hebben en mooi een eigen programma.

    BeantwoordenVerwijderen