vrijdag 12 februari 2016

blijver

Na acht weken spanning hoorden we dat de baby mag blijven. Dat was de moeite van het vermelden wel waard, maar er gebeurt hier zoveel en de tijd gaat zo snel dat het toch twee weken later is opeens. 
Jeugdzorg en de hulpverlening van moeder waren druk in de weer om hem hier te houden. Pleegzorg bleef doorplaatsen beter vinden. Tot na een week of zes de oogjes me de hele dag gingen volgen. Zodra er een ander gezicht in zijn buurt kwam, ging het hoofdje omhoog om mij te zoeken. Dat betekende dat hij zich ging hechten. En omdat hij al een keer bij zijn moeder is weggegaan, is dit zijn tweede hechting. Of een derde ook lukt en hoeveel tijd dat gaat kosten, weet niemand. Dus heeft de tijd de beslissing ingehaald en hebben we nu zes kinderen in huis. 

Baby heeft natuurlijk een naam. Eentje die bijzonder past in ons rijtje, maar ik noem hem hier Daniel. Zo noem ik hem regelmatig per ongeluk en dat klinkt dan wel vertrouwd. 
Daniel heeft zich binnen tien weken tot middelpunt van ons gezin weten te maken. Als ik de hele dag door lijntjes zou trekken, dan zou hij zeker de meeste verbindingen maken. 
Niemand vergeet hem gedag te zeggen als ze weggaan. De eerste vraag als ze thuiskomen Waarom is hij in bed?? Hij krijgt een overvloed aan aandacht. En geeft nog veel meer. Ieder krijgt een brede grijns. Hij volgt ze met zijn hoofdje. Geeft gilletjes op commando en is zooo zacht en zooo lief en zooo grappig. 



Voordeel is dat hij ook zelden huilt. Toen hij bij ons kwam, had hij geen ritme. Hij dronk op verzoek en viel al rondjes lopend in slaap. Die luxe kan ik hem niet bieden als nummer zes. Dus binnen vier weken sliep en dronk hij volgens schema. Dat schema schreef ik 's morgens op het bord in de keuken en dat werkte erg goed. Dus heeft Daniel zich ontwikkeld tot een modelbaby en mag hij bij drie geluidjes gewoon uit bed en box, want dan is het echt tijd voor iets anders. 

De kinderen hebben geen last van hem. Hij houdt ze niet wakker en zit niet aan hun spullen. Alles kan doorgaan. Er is meer rust in huis. Terwijl ik de fles geef, kun je heerlijk uitrusten ernaast of even beetje praten. Ik zit ook vast aan zijn schema en dat maakt meer orde en regelmaat. 
Enig minpuntje is misschien zijn strakke ritme. Elke nacht is het prijs. Na vier uur krijgt hij honger. Omdat hij niet dik is, gunnen we hem die fles ook. Alleen tellen de jaren misschien net iets meer bij ons en wankelen we bij de eerste geluiden naar waterkoker en schone luier. Maar het heeft ook wel wat. Binnenkort is het over. Bijzonder met zo'n halfslapende baby in een stil huis. En nu de hechting op gang is, is er zoveel herkenning in de blauwe oogjes en zoveel halve lachjes, dat we het nog graag een poosje zo doen.  


Het blijft natuurlijk wel spannend. Want wie garandeert dat dit zo blijft gaan? En de druk om álle kinderen achttien hier te laten worden, die ligt er nu wel erg nadrukkelijk. We doen ons best. Iedereen doet zijn best. 

Ondertussen wringt de baby zich in ieders hart en leven. Zelfs letterlijk. Leg ik hem op afstand naast Yan op de bank, zie ik na een poosje dat hij zijn beentjes tegen Yans benen heeft gelegd. En dat blijft hij doen. Veel contact zoeken. Heel goed voor deze contactgestoorde kinderen!


 

4 opmerkingen:

  1. Lieve tante Pleeg,
    Van harte gefeliciteerd hiermee, ik ben er van overtuigd dat Daniël nergens zo goed terecht zou kunnen komen dan bij jullie. !
    Veel liefde en wijsheid toegewenst bij de opvoeding van jullie zes-tal .
    Hartelijke groet,
    Clazien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn zeg, al die onzekerheid voorbij! Ook van ons gefeliciteerd en al wat nodig is toegewenst!
    vr gr Daniëlle

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beste tante Pleeg,

    Sinds kort volg ik met veel interesse je weblog. En ik zat al te wachten op een nieuw bericht;). Wat fijn om te lezen dat Daniel mag blijven en wat mooi dat hij zich gaat hechten. Gods zegen toegewenst bij jullie prachtige werk!
    Hartelijke groet,

    Gerdine den Besten

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heel waardevol dat Daniel mag blijven, dat ze zijn hechting met jullie erkennen! Niet nog een scheiding, hoe fijn is dat!
    Groetjes, Angelique (m.v. 1 bio en 3 adoptiekinderen)

    BeantwoordenVerwijderen