koopavond

Afgelopen vrijdag was de eerste koopavond van Pablo en Sam. Regelmatig ga ik 's avonds naar de stad, maar nooit mogen ze mee. Dat is vooral praktisch. Het lijstje is vaak lang en de loopafstand niet heel geschikt voor benen die eigenlijk gewoon moe zijn zo aan het eind van de week.
Yan en Naomi zijn vaste klanten voor de koopavond. Ik laat ze lekker meebeslissen in wat we bezoeken en waar we wat gaan vinden. Hun enthousiasme stimuleert de jongere kinderen.

Vrijdagmiddag kwam Yan met het plan om naar de stad te gaan. Jaaaa, valt Naomi gelijk bij. Leueuk!! En dat het al erg lang geleden is. Dat is niet helemaal waar, maar waarom zouden we niet gaan. Pablo heeft nog een jas nodig en Sam een trui en Yan moet ook dringend nieuwe kleren, vindt hij. Naomi moet een nieuw speciaal tekenboek. En volgens Yan kun je ook heel goed gewoon voor de lol naar de stad.

En dat doen we. We gaan met zijn allen, behalve Daniel en pleegvader natuurlijk.
Wat een feest is dat voor de kleine jongens! Heel grappig dat het elke weer dezelfde spanning en glimoogjes geeft bij de eerste keer.

In de stad wachten we voor de brug. Dat duurt verschrikkelijk lang. We zien de lichtjes langskomen en warempel! Het is de stoomboot die daar door de brug schuift!! De stoomboot in het donker. Het toppunt van wat je kunt hebben...

Als we uit de auto stappen in de parkeergarage gaat Sam helemaal uit zijn dak. Loeiend en gillend trekt hij rondjes door de vrijwel lege kelder. Het klinkt behoorlijk en ik marcheer richting deur. Sam uit z'n flow halen, lukt toch niet. 
De eerste winkel is gelijk geschikt voor een jas voor Pablo. Hij kan niet kiezen en voelt en draait. Blijkt hij iets met handschoenen in een jas te zoeken. Dat hebben ze hier niet. Dan weet hij het direct. Hij past de jas en als ik vraag om even heen en weer te lopen zodat ik hem helemaal zie, rent hij naar de uitgang. En weer terug. Beetje apart, maar ik heb het gezien.
We kunnen niet gelijk betalen, want er is een duif de winkel ingevlogen. En Sam is er bij mij ook vandoor. Die gaat de duif redden, vermoed ik.

Met afgerekende jas en hoogrode Sam gaan we verder. Sam is steeds kwijt. Hij springt over muurtjes en rent van trappen. Maar houdt ons ook wel in de gaten.
In de volgende winkel mag Sam een trui kiezen. Hij neemt het serieus en kijkt goed. Uiteindelijk  komt hij diepgelukkig met een zwart joggingpak aanzetten. De print is wit en is een skelet. Precies op de juiste plekken in de juiste maat.
En al houd ik echt heel veel van Sam en vind ik het heel jammer zijn stralende gezichtje teleur te moeten stellen, dit pak gaat het niet worden. Yan en Naomi proberen nog wat te stangen. Vind je dit leuk Sam? en tegen mij Hij mocht toch kiezen?? 
Uiteindelijk worden we het eens en heeft hij zelfs twee truien die we allebei mooi vinden.

Voor Yan bestaat maar een winkel waar hij kleren koopt. Hij heeft in een paar minuten zijn keus gemaakt. Past een vest over een erg dik vest, lijkt wel een michelinmannetje en zegt dat het lekker zit. Oke, ook goed zo.

En zo gaan we even door. Met als klap op de vuurpijl natuurlijk de Action. Wat ze daar wel niet allemaal zien en nodig denken te hebben... Gelukkig staat de auto er wat ver vandaan. We kunnen niet te veel dragen. 

Op de terugweg zijn Sam en Pablo niet te stuiten. Ze draaien op volle toeren. Dat is logisch na zo'n interessante koopavond.. Het heeft veel indruk gemaakt. Dit vraagt herhaling, maar pas over een half jaar of zo.