maandag 12 december 2016

nachtdienst

Nee, ik werk verder niet. Nee, ook niet sporten of hobby's verder of zo. Of dat niet saai is? Nou, ik denk dat het best saai klinkt, maar eerlijk gezegd heb ik niet eens tijd om dat te bedenken.
Oud-collega's verbazen zich over mijn volledige gebrek aan ambitie. Nu had ik dat nooit heel erg, die ambitie, maar ik werkte wel met veel plezier. En de collega's mis ik soms. Verder mis ik niets.

Ik ben er achter dat ik meer dan werk. Elke nacht is er dienst.
Deze maand is het een jaar geleden dat Daniel ons gezin binnenkwam. Van witte, stille baby is hij in 365 dagen gegroeid naar ondeugende, ondernemende peuter. Hij windt de hele familie om zijn vingertjes en geeft iedereen een heleboel aandacht en liefde. En natuurlijk krijgt hij het net zo hard terug. Het is absoluut een makkelijk kind. Hij ontwikkelt sneller dan het boekje en alle huisgenoten zijn het er over eens dat er geen liever en mooier peutertje bestaat dan Daniel!

Maar van de 365 nachten dat hij hier is, heeft hij er hooguit 3 doorgeslapen. Vrijwel elke nacht is er een signaal van boven en rennen wij ons bed uit. De een om het kind te halen, de ander om een fles klaar te maken. Dat gebeurt in halve slaaptoestand en kost maximaal een kwartier. Dan slapen we weer allemaal. Tot de wekker of tot het volgende signaal.

Ik heb van alles geprobeerd, maar niets helpt. Op een of andere manier heeft Daniel ergens in de nacht een fles nodig. Zolang hij onder het gemiddelde zit in gewicht krijgt hij die ook. Gewoon kwestie van de automatische piloot.

Als we nu pech hebben, laat Sam ook wat van zich horen. Op volle kracht brult hij dan mijn naam. En opnieuw speer ik m'n bed uit. Straks wordt iedereen wakker! Sam heeft 's nachts regelmatig een bloedneus of een nat bed of een slokje water of een enge droom of zere benen.
Ook hier hebben we van alles geprobeerd, maar het enige wat helpt is hem met alle respect te behandelen. Nooit je stem verheffen en zeker niet in discussie gaan. Doel is zo veel en zo lang mogelijk slapen. Meestal kost dit ook maximaal een kwartier. Alleen jammer dat dit kwartier dan weer een uur na Daniels kwartier komt..

Van de week was het topdrukte. Pablo moest drie keer overgeven in een nacht. Drie keer kwam hij dat met een harde, zware stem meedelen. Hij ging er echt voor staan. Alles in de wc en nog een heel verhaal. Snel hebben we hem weer richting bed en stilte gestuurd. De gouden regel van de nachtdienst is dat je niet echt wakker mag worden. Dan slaap je namelijk niet meer.
Dezelfde nacht kreeg Sam een astma-aanval en eiste Daniel ook zijn kwartiertje weer op. 's Morgens leek het of we de hele nacht rondjes hadden gerend.

Het rare is dat alle kinderen waar ik over hoor spreken vanaf drie maanden doorslapen. Hier doet niemand dat. Zelfs Yan presteert het om als 13-jarige om half 6 op zaterdagmorgen te komen vertellen dat hij al wakker is. Doen we iets verkeerd? Hoort dit bij pleegkinderen?
Of staat de gemiddelde moeder bij het schoolhek te fantaseren? Ik ga steeds meer voor het laatste. Want nu ik een paar keer een nachtdienstverhaaltje rondstrooi, hoor ik overal herkenning! Dat maakt me nieuwsgierig. Ik gooi er ook maar even tussen dat Sam tot zijn derde ongeveer tussenin sliep. En jawel hoor. 
Er worden veel nachtdiensten gedraaid ben ik achter.En heel veel gaat niet volgens het boekje.. En dat is geen enkel punt. Maar wat ben ik blij dat ik niet werk, want dat lijkt me dan wel een heel punt om dat te combineren met al die nachtdiensten.



5 opmerkingen:

  1. Tjonge zeg, ik krijg steeds meer bewondering voor je !(voor jullie ) .!
    Als er iets vermoeiend is , is dat wel die onderbroken nachten.
    Ik hoop dat jullie de kracht er voor mogen krijgen om het vol te houden en met liefde jullie gezin draaiend te houden .
    Ik geniet steeds weer van je verhalen !!
    Groeten,
    Clazien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik geniet ook erg van jullie verhalen, zoveel respect voor jullie!!
    Onze oudste drie kinderen waren vlotte doorslapers, maar ons jongste mannetje van 6 maanden doet echt niet aan doorslapen, terwijl we toch echt op dezelfde manier met hem omgaan. 's Avonds in slaap krijgen is een hele toer en 's nachts komt ie gemiddeld nog wel 4 keer... Ik heb inmiddels luciferprikjes tussen m'n oogleden, maar 'ach voor z'n achttiende slaapt ie vast wel een keer door' zei manlief vanochtend nog heel nuchter... Haha, ik hoop het wel!
    In het gezin van mijn oudste zus wonen naast 4 eigen kinderen ook 2 pleegkinderen (al vanaf heel jonge leeftijd). Bij deze twee gaat het slapen ook veel moeizamer dan bij hun eigen kinderen. Wat zij met zich meedragen, hun schrijnende verhalen, speelt daarin wellicht ook een rol..?
    Maar hoe dan ook veel sterkte gewenst, gebroken nachten kunnen heel erg zwaar zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier ook al 9 jaar gebroken nachten. Ze slapen door vanaf 6 jaar. Hier blijkt de KNO- arts wonderdokter. Met buisjes slapen ze redelijk, zonder niet.
    Misschien een tip?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. hier eentje van zes die nog steeds niet doorslaapt, slaapt al een hele tijd op een matras op de grond bij ons in de slaapkamer, dan slaapt ie af en toe een nacht door. En op het werk? veel koffie, heel veel koffie.... :-) en ik heb twee collega's met hetzelfde 'probleem' kunnen we af en toe lekker tegen elkaar klagen en elkaar helpen als de ander het even niet meer redt.
    Sterkte met de gebroken nachten!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn jongste is bijna 5 en is van 12-4 klaar wakker, elke nacht weer, oudste staat elke dag om 5 uur klaar wakker naast z'n bed. Tja je doet erniets aan. Ik ben al heel dankbaar dat beide naaar school gaan en dat ik overdag wat kan bij slapen. Ik werk ook niet buitenshuis zou ook niet weten hoe ik dat zou moeten bolwerken. Wij vinden vakanties ook altijd te lang duren en zijn zelf na een vakantie toe aan vakantie...

    Ik heb bewondering voor jullie en lees jullie belevenissen graag.

    BeantwoordenVerwijderen