voorraad

Omdat we tussen de akkerlanden wonen, zien we het zaaien en oogsten elk jaar van dichtbij. Elk jaar is er de tijd van bramen zoeken, van vlierbessen knippen, van de appels en peren in de tuin plukken, van walnoten schudden en als topper van het jaar de echte oogst. 
Eerst gaan de uien eruit, dan komen de aardappelrooiers en tenslotte gaat de mais van het land. En bij elke oogstmachine gaan hier de harten sneller kloppen. In de schuur worden emmers, jutezakken en kruiwagen klaargezet. Mogen we al??? Nee, ze mogen pas als de machine weg is. Of als ik meega. En liever ga ik niet mee. Ik voel me een beetje lopen op dat land. Maar op een of andere manier loop ik toch elk jaar weer op die akkers. Samen met een stelletje enthousiaste fanatiekelingen. Een stelletje wat aardappels het vieste eten vinden wat je kunt bedenken en eigenlijk het liefst dit alleen gefrituurd willen....
En dankzij die fanatiekelingen had ik dit najaar wel een kilo of 200 aan aardappelen en uien liggen. Rode en gele uien, sommige van een pond per stuk. 

Sinds we pleegkinderen hebben, koop ik 's winters geen uien of aardappels. Zelf ging ik als kind ook vol verwachting de emmers vullen. Het gaf een glorieus gevoel zo'n volle zak of emmer en dat lopen op het land... Goede herinneringen heb ik eraan. De weidsheid van het land, het invallende donker, het plezier om het vinden van een echt grote aardappel.. Wat leuk dat zij dit ook hebben. Dat ik het terugzie.

Dit jaar is de oogst extreem. In het begin informeerden ze wat de prijs was. Liefst zien ze het uitbetaald, liefst per kilo. Maar betaal ik niet, dan gaan ze toch. Het geeft een bijzonder gevoel. De schuur en bijkeuken staan nog erg vol. Ik ga dit jaar de nieuwe oogst halen geloof ik met mijn voorraad.

Vandaag ruimde ik wat op. En besloot maar uiensoep te maken vanavond. Scheelde weer een kilo of wat. Vanmiddag zouden we naar de Open dag van de school van pleegvader. Na afloop even langs de winkel. Dat was geen succes. Met vier kinderen die er binnen de school voorbeeldig bijliepen, was het in de supermarkt even afzien. 

Wat eten we eigenlijk? vroegen ze. Uiensoep met iets erbij. Weet niet goed wat. Oké, dat pakten ze gelijk op. Met broodjes hamburger, van die kleine bolletjes. Ze lagen binnen de kortste keren in de kar. Bij de vriezer smeet Yan de doos in mijn kar. Vervolgens keken ze nog eens goed. Er zitten er maar 4 in! Het werd een leerzaam uitje. De doos werd geruild voor een meer op ons afgestemde verpakking. Ze zijn ook te groot voor die broodjes, bedacht de ander. Gewoon door de helft snijden. 
En mini-pizzaatjes dat moest ook echt. Ze hingen half in de vriezer. Welke smaken hebben ze? Hoeveel zitten erin? Dat werd ook geregeld. Toen zagen ze nog overheerlijke pittige kippenpoten. Ik zag ze bijna kwijlen. We hebben ze ook maar meegenomen. 

Ze hebben heerlijk gegeten. Het was hún eten en alles is opgegaan. Ook de erg verantwoorde uiensoep. Die vonden ze ook heerlijk. Het was een gezellige maaltijd. Het was leuk om het klaar te maken. Een mooi einde van weer een week.