kerstavond

Vanavond is het kerstavond. Als de twee jongsten slapen, zoek ik op internet naar een live kerstdienst. De kachel brandt. Er hoeft niets meer gedaan te worden. Er is rust in huis. Tijd voor bezinning.

Maar de kerstdienst wordt niets. Ik moet koehandel doen. Nu meteen. En dat doen we. Tot er weer twee naar bed gaan. Daarna nog geen kerstdiensten, want we hebben (eindelijk) een wi of hoe zoiets ook heet. Dus nu staan man en oudste wat vreemde bewegingen te maken voor het scherm en wanen zich eerst op de golfbaan en vervolgens in een bokswedstrijd. Het is geen gezicht. Maar erg leuk begrijp ik. 

Rachid mist zijn vader. Hij kent hem niet, zag hem nooit. Ik zie achter m'n rug allerlei rare bewegingen. Maar ik zie ook veel contact, via het scherm dan wel. Ze boksen. Het is geweldig. Rachid geniet heel erg van zulke dingen. Het is vaak zoeken wat kan verbinden. Vol trots vertelt hij dat hij pleegvader knock-out slaat. Dit is weer een kans om met hem contact te maken.

Rachid had deze week het bezoek van zijn moeder. Ze gingen naar een nicht met jonge kinderen. Moeder sloofde zich uit om de kinderen van nicht te vermaken, te verwennen en te fotograferen. Rachid schoot er een beetje bij in. En dat vond hij pijnlijk. Het gaf maandagavond een goed gesprek onder het eten. Een gesprek over uithuisgeplaatst zijn en over moeders die wel willen, maar altijd tekort schieten. Die gouden bergen beloven en bij de eerste heuvel al volledig van koers veranderen. 

Het was een goed gesprek. Behalve Sam waren ze allemaal betrokken. Je zag de hersens kraken. En de herkenning. Ja, dat doet die van mij ook. En ja ook die van mij. Er komen voorbeelden. Vast goed voor het verwerken. En voor Pablo. Hij snapte het al best goed en zijn rouwproces moet eigenlijk nog komen. 

Verder waren deze week Yan, Naomi en Sam ziek of nog ziek of weer ziek. Veel gehoest en koorts en overgeven. Vooral Yan heeft het echt te pakken. Hij hangt wat op de bank. Staat om 3 uur bij m'n bed en wil zo graag van alles doen, maar de lust ontbreekt.

Gelukkig sprak hij vanmiddag zijn moeder even. Ze belde onverwacht heel kort. Hij zei niet veel. Later stuurde ik een berichtje dat Yan ziek is. Om uit te leggen waarom hij zo kortaf deed aan de telefoon.  Gelijk was er contact via facebook. Heel mooi contact, ze was bezorgd en informeerde uitgebreid naar hem. Zei dat ze hem miste en van hem hield. Erg mooi was dat! Even zijn moeder dichtbij. 

Ook deed ik kerstboodschappen. Gelukkig maandag al. Samen met Naomi en Yan. Ze waren niet helemaal lekker, maar goed in staat om te helpen de kar vol te krijgen. Natuurlijk gaat het niet om veel te veel eten.  Maar ik voel me niet bezwaard om deze dagen wat extra te investeren in gezelligheid en lekker eten en drinken. De kinderen missen al zoveel. Ook deze kerst is er voor hun geen familie. We doen het dus met elkaar en dat gaat zeker lukken.

Die kerstdienst laat ik voor vanavond maar even. Morgen is het kerstfeest. Geen bezoeken, geen verplichtingen. We gaan naar de kerk en we zitten in onze eigen besloten wereld.  Vrede op aarde. Vrede in de harten van de kinderen.