pesten

Mokro, dropl*l, homo, k*tmarokkaan, eikelbijter, je moeder is een varken, je bent net zo crimineel als je vader, enzovoort......

Oftewel: Rachid heeft een Marokkaanse vader, die hij niet kent. Die niemand kent en een Nederlandse moeder. Rachid is sociaal niet sterk en bepaald niet populair.

Rachid wordt gepest. Al jaren. Hoe meer hij hier thuishoort, hoe meer hij erover kwijt kan. Eigenlijk vindt hij het normaal dat niemand hem echt leuk vindt, dat hij aan de lopende band uitgekotst wordt. 

Sinds een jaar slikt hij medicijnen voor ADHD. De medicijnen zijn bijzonder goed aangeslagen. Hij is rustiger geworden. Hij is aanspreekbaar. De rust in zijn hoofd geeft meer letterlijke groei en zijn cijfers zijn omhoog gevlogen. 

Nu hij rustiger is, komen de vervelende opmerkingen wel hard aan. Hij blijkt gevoeliger dan we dachten. Oud zeer komt omhoog. Van de basisschool, groep 7 en 8, toen was er weinig levensvreugde voor hem. 

Het is lastig om hier mee om te gaan. Mijn bloed kookt. Bij tijden zou ik met plezier stenen gaan gooien. Het helpt natuurlijk niet. Maar wat helpt wel? 

We proberen hem weerbaar te maken. Hem te leren dat hij recht heeft op respect. Beetje strijdbaarder mag best! Yan haakt er op in: "Het lijkt wel of je het normaal vindt dat iedereen je uitscheldt!" Onvoorstelbaar voor Yan. Die mept al als je twee seconden te lang naar hem kijkt...

De laatste weken is het erger. Scheldwoorden, anonieme telefoontjes, bestellingen die wij niet plaatsten, kauwgom aan zijn jas, tas verstopt... Tot hij huilend thuiskomt. 
Dan ga ik toch maar bellen. Naar de ouders van de pesters, naar school. 

De ene ouder snapt het direct en belooft te praten, de andere ouder kan zich niet voorstellen dat haar kind zoiets zou doen, nee die Rachid... Ik vraag om voorbeelden, die heeft ze niet. Ik lees sms-berichten voor, die landen niet. 

Gelukkig zit hij op een goede school. Heeft hij een geweldige mentor. Een man van staal zogezegd met een hart van goud. Het pesten wordt weer aangepakt. Het lost zich op voor zover het binnen de mogelijkheden ligt. 

We gaan weer verder. Rachid komt er wel. Ik gun hem alleen wat meer rozen op zijn levensweg. Hij heeft al zoveel doornen gehad. 

Vanmiddag moest hij op controle bij de GGZ. Ze vroegen hoe het ging. Ik noemde naast alle goede dingen toch het pesten. De dokter en psychiater zaten naast elkaar. beiden mannen op leeftijd. Ik zag hoe het hen raakte. Ze waren verbijsterd. zo'n leuke jongen en dan gepest. Ze vroegen door. 

Ik zat op mijn knieën erachter. Pablo moest ook gekeurd en was een puzzel aan het maken. Ik hoorde hem praten. Hoorde weer hoeveel last hij er van had en heeft. Ik zag de mannen in gedachten hun mouwen opstropen. Heb je onze hulp nodig?? veerden ze strijdvaardig op. Nee hoor, zei Rachid, als het lastig is, vertel ik thuis toch. De mannen zakten terug in hun stoel en ik stak het enorme compliment mooi in mijn zak!