maandag 15 december 2014

onderhandelen

Yan onderhandelt de hele dag. Als jij dat dan doe ik dit. Als jij damt met mij, ga ik op tijd naar bed. Als we geen koehandel doen, dan bekijk je het maar. Ik leer alleen die repetitie als ik een half uur later naar bed mag.

Als ik er een naar bed breng, loopt hij achter me aan. Je kunt me NU overhoren. Ik zeg dat ik er zo aankom. Ja, daag, dan bekijk je het maar. Met je stomme repetitie.

Beneden probeer ik te overhoren. Hij weigert. Gaat zelfs zover dat de hele repetitie verscheurd wordt. Ik verzamel de stukken en stel voor om de juf te vragen of ze in plaats van dit hoopje snippers een nieuwe repetitie te geven. Hij kijkt me woedend aan, met toch beetje glimogen. Zegt nog niets. Ik ga verder dat zo'n juf toch wel moet snappen dat een repetitie gewoon in stukken kan worden gescheurd. Kan iedereen overkomen, toch? Als de krant te laat is, verscheur ik hem meestal ook hoor. Net goed dat ik hem dan niet lees. Ik zie dat hij de humor begint in te zien en ook de rol van hemzelf.
Slot van het liedje is dat Yan de stukken bij elkaar raapt, ze gladstrijkt en we gaan overhoren. 

Best lastig dat onderhandelen. De uitgangspositie is ook vreemd. De normale zaken als op tijd naar bed gaan en je spullen opruimen of wachten op je beurt, zijn niet onderhandelbaar. 
Voor hem wel dus. Vooral als hem wat dwarszit, heb ik er werk aan. 

Het is mijn eigen schuld. Ik geef hem teveel ruimte af en toe. Moet ik mezelf weer toespreken. Soms is het ook zo lastig allemaal voor hem. Dan gun ik hem een succes. Wat ik dan weer moet rechtzetten bij het volgende punt. 

Nu zijn moeder niet komt in de kerstvakantie, zoekt hij weer compensatie. In het onderhandelen. En ik moet mezelf schrap zetten om de middenweg te blijven vinden. Ik help hem niet verder met wisselende grenzen en mezelf zeker niet. 

Gelukkig is er meer te compenseren. Dus om 2 uur ga ik toch even een pannetje soep koken. Precies zoals hij het graag heeft. En om 4 uur word ik beloond. Een tevreden Yan die wel twee kommen lust. Het blijft een uitdaging en het blijft energie kosten. Nuchter blijven helpt. Gelukkig is hij de enige die zo sterk de grens zoekt hierin. Al heeft hij een dubbelganger merk ik. 

Sam lag om 7 uur in bed. Na het zoveelste laatste kusje en slokje water zeg ik heel streng niets meer te willen horen. Even later hoor ik Ik hou van jou gevolgd door mijn naam. Ik roep sssttttt. Hij antwoordt Ik mag toch wel een paar woordjes zeggen toch? Het onderhandelen zit hem in het bloed geloof ik. En ik ben zo makkelijk te chanteren...

1 opmerking:

  1. Beste Tante Pleeg, ik wil gewoon even laten weten dat ik geniet van je blog en van de liefde voor je pleegkinderen die er zo doorheen klinkt. Gods zegen voor jou en je bijzondere gezin!

    BeantwoordenVerwijderen