chaoot

Rachid is een onvoorstelbare sloddervos en chaoot. Alles lijkt onder zijn handen in stukken te gaan en alles is kwijt. Toch is zijn kamer helemaal niet overvol. Nee, heb je iets binnen een week niet nodig, dan gooi je het gewoon weg!
Het is al erg genoeg dat ik als 'zeikerd eerste klas' elke week wil dat hij zijn kleren opruimt en de vloer leeg maakt. 

Drie jaar terug kreeg hij een nieuwe fiets. Een degelijke om mee naar de middelbare school te fietsen. Elke dag fietste hij 20 km heen en weer 20 terug. Logisch dat zo'n fiets slijt. Toch was de fietsenmaker sprakeloos toen hij de toestand van de fiets na 1 jaar zag... 
Nu drie jaar en vele reparaties verder, is de fiets onbruikbaar. 

Maar geen nood. Er staat nog een oude herenfiets en van iemand kreeg hij een racefiets. Nu hij in de derde zit, hoeft hij toch niet naar school te fietsen. De school is nog verder en dus pakt hij de bus. De fiets moet dus zo goed zijn dat hij er de bushalte mee kan bereiken. 

Toch is zelfs dat een hele klus. Van de week kwam er een slag in de achterband van de racefiets. Met veel hangen en wurgen ging hij zijn andere oude fiets maken. De band was lek enzovoort. 
Maar donderdagavond ging hij op de gerepareerde fiets naar voetballen. Belt hij om half 10. Hij heeft een probleem. Hij had zijn fiets niet op slot gezet en nu stond hij wel op slot en het sleuteltje had hij niet. 
Omdat pleegvader hem 's morgens al ergens had opgehaald met die slag in het wiel, kon hij het wat mij betreft bekijken. Dan loop je maar met je achterwiel omhoog. Diepe zucht. Ik was niet te vermurwen. Het is een keer klaar en de voetbal is geen 2 kilometer verder. 

Als hij thuis is, zucht hij nog maar eens. Ik wrijf er nog maar eens in dat dit echt zijn eigen schuld en verantwoording en hoe-oud-ben-je-nu is. 

Volgende dag stop ik zijn jas in de wasmachine. Na een poosje hoor ik een raar geluid. Wasmachine open en jawel.... een sleuteltje draait mee. Ik roep Rachid. Hij gaat passen en wonder boven wonder, hij past. Rachid is stomverbaasd. Hij wist toch zeker dat en dit. 
Ik wrijf nog maar even verder over verantwoordelijkheid en dat ik heel blij ben dat ik hem niet ben gaan halen. Had ik nu toch een kater gehad. 

Rachid heeft een bril. Lang leve de ziektekostenverzekering met brillendekking!! De bril doet het een jaar. Dan is het klaar. Gaat 'iemand'  er op staan of zitten. Hoe dat kan als het ding normaal op je neus staat, weet ik ook niet. Wel mag ik iets gaan doen met het verfrommelde hoopje ijzerdraad en de glazen. 
Zijn huidige bril had ik mee helpen uitzoeken, maar dan op stevigheid. Moest denken aan vage verhalen van vroeger over 'ziekenfondsbrilletjes'. Heb zo'n idee dat dat voor Rachid wel heel ideaal was geweest. 
De stevige bril brak bij gym in tweeën. Gelukkig kon hij gelijmd. Een goede week later, deze week dus, breekt er een poot af....

Die ontbrekende poot was geen punt. Zelfs niet nodig om echt te vermelden. Nee, opeens zie ik dat Rachid met een heel vreemde constructie op zijn hoofd loopt. Het was met vissen gebeurd en hij heeft een visdraad geknoopt aan zijn montuur en achterlangs zijn hoofd aan zijn andere poot. Hij loopt ermee alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De bril blijft zitten, dat is waar. 

Vanmorgen toch maar om een nieuwe bril gegaan. Dat was zo gebeurd. Wat dat betreft, is hij heel makkelijk. Hij laat mij meekijken en luistert naar wat ik zeg. Dat is weleens anders bij vorige brildragers. We hebben binnen 5 minuten 2 monturen. Het is actie, 2 voor 1. Dat hebben wij wel nodig, zulke acties. We moeten weer een jaar zien te overbruggen. 

Over twee weken kunnen ze worden opgehaald. De poot van de oude is niet meer vast te maken. Had eigenlijk een rolletje visdraad nog moeten kopen. Voor die twee weken misschien.