haren

Pleegzorg heeft veel kanten. Voor mij is een van die bijzondere kanten het haar. Vijf verschillende bloedlijnen betekent evenzoveel verschillende soorten haar. Het haar van de kinderen krult als macaroni, is zo steil en stug als paardehaar en alle varianten daartussen. De een heeft een bos als een vacht, de ander heeft zo dun haar dat het bijna niet bedekt. De een heeft een blauwzwarte gloed, de ander wat roodachtig of juist meer bruin. Bij de kleinste zie je 's zomers een mengeling van rode, bruine en blonde haren.

Pablo woont acht maanden bij ons en van de week is hij voor de tweede keer geknipt. Zijn haar groeit nauwelijks. Yan woont hier negen jaar en zijn haar lijkt wel gras. Je zou het bijna elke week scheren. Beide jongens lijken in gedrag op elkaar. Toen Yan bij ons kwam, duurde het een jaar voor hij ging groeien. Dat was de stress.
Ik verwacht dat Pablo ook vaker geknipt gaat worden in de toekomst.

We hadden een meisje met prachtige lange krullen. Als zij gedoucht had, liep het water niet weg. De bossen haar die er in het putje zaten, waren gewoon eng. Ik dacht dat ze niets meer over zou houden. Toen de stress verdween, werd het haar dikker. Heel bijzonder hoe je lichaam reageert op de omstandigheden. 

Hetzelfde meisje kwam maandagavond knippen. Ze volgde een cursus en probeert zo wat bij te verdienen. De jongens vinden het prima als zij hen knipt. Er worden een hoop verzoeken ingediend en uiteindelijk is het gewoon best goed gelukt. 
Rustig en ontspannen knipt en scheert ze drie jongens. Ondertussen hangen de anderen er omheen en leveren commentaar en zitten aan haar spullen en praten zo hard en zo veel mogelijk. Stiekem moet ik lachen om haar rust. Ze is het gewend. Niet voor niets deed ze drie jaar mee. 

Sam zijn haren krullen zo prachtig. Die hoeft niet geknipt. Maar hij vindt geknipt worden nu net zo verschrikkelijk leuk. Ik probeer hem te overreden om volgende keer en nu niet. Maar hij is vasthoudend en dat snapt de kapster wel. Ze is drie jaar het meest gehecht geweest aan dit kind. Ik knip je hoor, belooft ze. En mij stelt ze gerust door er 'niet te kort' achter te zeggen. 

Ik moet weg voor het klaar is. Andere afspraak stond langer. Als ik thuiskom, vertelt pleegvader dat Sam echt niet ging douchen. Zijn haren waren zo mooi dat dat niet kon. Eerst moest ik ze zien morgen dan kon er pas gedoucht worden. 

De volgende morgen sms ik complimenten en dat Sam zo in zijn nopjes was. Ik krijg een hoop knipogende smileys terug. Tot over zes weken, dan komt ze weer. Er is niet veel contact met haar. Maar het is wel erg leuk en vooral dat ze het zo goed alleen kan!