contact maken

We hadden dus logés. Kleine meiden van 2 en 5 jaar. Zelfde moeder, andere vader. De vijfjarige kwam erg verlegen binnen. Na een uur ontdooide ze en deed goed mee. Ze speelde met de andere kinderen. Ze zat heel goed in het rijtje. Naomi was blij met eindelijk een meisje in huis, in leeftijd zat ze tussen Sam en Pablo. Beide jongens scheelden een goed jaar met haar. 
Ze was meer dan welkom en eigenlijk heb ik me nauwelijks met haar bemoeid. Als ik iets vroeg, gaf ze duidelijk antwoord. Als ze iets niet wist, kon ze het me duidelijk maken. Ze genoot zichtbaar van het samen spelen en het nieuwe meisje maakte de andere kinderen voorzichtiger en liever.

Kleine zus was een ander verhaal. Net twee geworden, nog geen tien kilo, maar zeer zelfbewust. Als ik te dicht in de buurt kwam, gingen de armpjes over elkaar, keek ze me woedend aan en siste NEE!!

De tien kilo maakte dat ik vertedering voelde. De over elkaar geslagen armen en het overduidelijke NEE van top tot teen, maakte afstand. Ze keek consequent langs me. Aan tafel wilde ik haar helpen met eten, maar ook dat was niet de bedoeling. 
Het was prachtig om te zien hoe ze daar zat met haar eigenwijze peuterkopje. Neus in de lucht en alles in de gaten houdend. Eten deed ze wel. Zelf natuurlijk, met een vork en dat ging haar goed af. Alleen de vla ging lastig. Ik vroeg of ik mocht helpen. Weer die sproeiende oogjes en NEE!! Vervolgens wees ze naar Yan aan haar andere zijde en hij mocht wel helpen. Dat deed hij en het ging super. 

Na twee dagen zat ik alleen met haar in de kamer. Ze scharrelde rond en opeens kwam ze toch naar me toe. Ze praatte en liet dingen zien. Ze keek me aan. Gewoon, zonder alles op NEE!! Dat was heel bijzonder. Wat een schattig poppetje. Want een aandoenlijk kind.
's Avonds in bad was het gezellig. Ik hing over de rand, zij lag in het water. Wat vond ze het leuk en wat krijste ze toen ze eruit moest. Maar we hadden contact. 

Maandagavond bracht ik ze terug. Van de zomer komen ze twee weken. Daar hebben we zin in met zijn allen. Het was verbazend om te zien hoe de vier jongens zich om het pinkje van de kleine meid lieten winden. En hoe ridderlijk ze waren naar beide meiden. 

Sam stelde gisteravond voor dat ik ze moest gaan halen. Vooral het kleine meisje, dat vond hij zo lief. Vooral als ze 's middags uit bed mocht na het middagslaapje. Na een kwartier wilde hij al naar boven. Als hij na twee uur eindelijk met me mee mocht, straalde hij de kamer in. Viel op zijn knieën voor het bed en kweelde de meest fantastische dingen! De kleine glimlachte minzaam en Sam was in nog groter extase... 

Ik heb er ook zin in. Ben heel benieuwd of ze contact maakt en hoelang het dan zal duren. Wat een zelfbescherming heeft ze opgebouwd en wat een strijdlust zit er in dat lijfje.