Dit weekend hebben we twee kleine logés. Meisjes van 5 en 2 jaar. Pleegkinderen van vrienden. Zij moesten dit weekend weg en wij zorgen voor hun jongste meiden.
Het is een bijzondere ervaring weer.
Ook al had ik er goed over nagedacht, toch gebeurde het dat meisje van 5 om 2 uur bij m'n bed stond.
Op zich geen punt, maar wat me kippenvel bezorgde was het feit dat de kleine meid zonder een licht aan te doen van boven naar beneden moest komen. En het feit dat ze het kleine hummeltje van twee uit haar bed had gelicht en mee had genomen. Ze wist het niet goed en zusje lag in het ledikantje ernaast.
Zusje keek heel verdwaasd en ik sliep de rest van de nacht niet meer echt. Ik heb geprobeerd mezelf niet voor te stellen wat er allemaal mis kon gaan. Ik heb geprobeerd een passende oplossing te bedenken voor deze nacht.
Oudste zus ligt nu bij Naomi. Ze vroeg het zelf. Naomi redt zich wel als ze wakker wordt gemaakt. Kleine zus kan doorslapen en hoeft geen kans te lopen op een levensgevaarlijke tocht zo midden in de nacht.
Het raakt me wel. Die verbaasde oogjes van jongste. Waar ben ik? Wat gebeurt er? En de steun die oudste zocht bij jongste. Arme kindertjes. Hopelijk vannacht een goede nachtrust voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten