Deze week hoorde ik niets van een moeder die normaal elke week contact zoekt. Daar zit ik meer over in dan logisch is. Een andere moeder dook opeens weer op. Niet in ons blikveld, maar toch wel redelijk in de buurt. Aan haar dacht ik juist nooit meer. Even schakelen dus.
En vanmiddag om 5 uur is er een feestje ter ere van het 25-jarig huwelijk van een schoonzus en zwager. Een echt feestje, maar alléén voor volwassenen. En dat ergert me ook weer. Ergernis dat ik niet kan. Ergernis dat ik toch op zoek ben gegaan naar oppas. Ergernis dat niemand het ziet zitten om hier te komen. Heel begrijpelijk natuurlijk.
Om 5 uur beginnen, dat betekent dat je met het hele spul moet eten en ze op bed moet zien te krijgen. Een meisje van 17 redt dat niet, twee ook niet.
Eigenlijk heb ik een compleet echtpaar nodig met de nodige ervaring. Schoonouders kunnen het wel, maar die zitten natuurlijk op hetzelfde feestje. Man gaat alleen. Ook geen punt, maar ik voel me toch licht schuldig dat we altijd half verstek laten gaan. Als wij jubilea gaan halen, dan houden we ook feestjes, maar wel voor alle bijbehorende kinderen, tot de achterkleinkinderen toe, neem ik me voor!!
Vanmorgen begon het met regen. Dus iedereen vermaakt zich binnen. Maar gisteren regende het ook al. Na wat gedoe heen en weer gaan ze toch aan de gang. En dan is het opeen heel kalm en rustig om tien uur zaterdagmorgen. Iedereen speelt of is bezig en alle drama's van de afgelopen week liggen stil.
Ik doe ook niet moeilijk. Figuurzagen in de keuken is prima. Dat Sam ondertussen gaatjes maakt met de handboor is ook erg leuk. Dat de gaatjes niet alleen in het muliplex kwamen, zie ik door de vingers.
Ook de ingezaagde snede in de keukentafel is een kleinigheidje. Gelukkig is de tafel van het landelijke soort. Dat mag dan gewoon.
Er worden mooie dingen gemaakt.
En vanmiddag is er een groots moment. Rachid mag voor het eerst mee jagen. Met echte jagers en hij mag drijven. Daarna mag hij blijven eten, samen met de jagers. Iedereen is onder de indruk. Als de eerste knallen weerklinken, gaan ze naar buiten. Het is net droog.
De jagers komen links en rechts voorbij. Liggen in onze tuin en naast ons huis in de sloot.
De kinderen genieten! Ik probeer ze in de tuin te houden, maar dat lukt niet. Ze krijgen een hele zak lege kogelhulzen en zien de hazen buitelen. Alleen al het geweer wat de mannen dragen is super. En dat er dan ook echt een haas mee neergeschoten wordt!!
Als de jagers even uit het zicht zijn naar een ander veld, oefenen ze. Ook met geweren. Yan geeft bevelen. Ze marcheren keurig, maar gaan ook plat op de buik als dat moet. Na 24 uur regen is dit wel erg leuk.
Hun kleren liggen nu in bad te weken. Het was hard boenen om de knieën en handen weer schoon te krijgen. Maar ik geloof dat we het ritme weer te pakken hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten