naar bed

Yan gaat normaal om 9 uur naar bed. Naomi gaat een half uur eerder. Zij gaat zelf naar boven en na een paar minuten volgt een van ons. Dat gaat prima. 

Hoewel Yan anderhalf jaar ouder is, lukt het bij hem een stuk minder. Als hij naar boven moet, wacht hij net zo lang tot een van ons meeloopt de trap op. We moeten steeds in de buurt blijven. Hij kletst ondertussen en treuzelt en belandt uiteindelijk ook in bed. Dan moet ik nog een kwartier praten en ben ik klaar. 

Gisteravond hadden we huisbezoek. Rond kwart voor 9 zouden ze komen. Ik gaf Yan de keuze: of je gaat een half uur eerder of je gaat alleen naar bed. Hij ging zeker geen half uur eerder. Ik concludeerde dat hij dus alleen ging. Het voorwerk had ik gedaan; gordijnen dicht, pyjama klaarleggen..

Terwijl wij in de kamer zitten, is hij met Rachid in de werkkamer. Tien over 9 geef ik een seintje dat hij nu echt moet. Hij probeert toch of ik niet mee ga. Nee, dat doe ik niet. Na een paar minuten verschijnt zijn hoofd weer. Mag ik dan gelijk met Rachid? Nee, je gaat nu. Dan hoor ik niets meer. 

Als het bezoek om kwart over tien weggaat, heb ik al zeker vijf keer mijn naam horen schreeuwen van boven. Ik ga kijken. Hij zit rechtop in bed met een boek. Ik zie lichte paniek in zijn ogen. Ja, hij had ook zijn slaaptabletjes genomen, maar die werken niet. Hij moet ook nog naar de wc en ik heb nog niet met hem gezongen. 
Hij legt het boek weg, gaat naar de wc, gaat liggen, doet zijn ogen dicht en ik denk dat hij direct sliep. Ik zucht maar eens diep. Boos worden helpt niet. Hij kan hier niet tegen. Alles moet hetzelfde zijn en heel soms is dat even niet zo. 

Vanmorgen vertelde hij trots tegen de anderen dat hij 'lekker tot kwart over tien had gelezen'. Hij lacht triomfantelijk. Had hij dat even goed voor elkaar. Ik laat het maar zo. Zeg niets. Vraag ook maar niets over het boek waarin hij las. 
Het was Your own English, een afgeschreven basisschoolboek voor Engels...

Ik moet denken aan een gedichtje wat heel vroeger, toen ik nog gewoon werkte, in mijn lokaal hing: 

Schipbreuk

Ik wilde me inschepen voor
een land waar ik nog niet bestond

onderweg ben ik verdronken

alleen om niet al te weerloos
aan te spoelen later
lieg ik een vlot
lieg ik een reddingsboei
lieg ik mijn hoofd boven water

---------------------------------
uit: 'Tegenspelen tijd' 1979


Schrijver: Ellen Warmond