groenteboer

Groente en fruit haal ik bij een groenteboer in de polder.

Tussen de schuur en het huis in een klein, scheef bijkeukentje worden de seizoensproducten aangeboden. Deels uit eigen tuin, deels uit eigen bedrijf en een beetje van de veiling. 
Het is lekker dichtbij. Maar meer nog is het leuk om even daar te zijn.

De ruim 70-jarige eigenaren werken al zo’n vijftig jaar zij aan zij. In het piepkleine winkeltje is dat letterlijk te nemen. Prachtig voorbeeld van een lang huwelijk!

De vrouw doet met uiterste precisie haar werk. Beetje langzaam, het rekenen gaat niet meer zo vlot. De man blijft ergens dat jongetje wat hij ooit was. Tussen de bedrijven door strooit hij met flauwe grapjes, afgewisseld met knipoogjes.

Af en toe is hij serieus. Als hij het over de dood heeft. Twintig jaar terug dacht hij dat het zijn tijd was en nu leeft hij nog. Als hij het over zijn enige kleinzoon heeft.

Deze man krijgt het voor elkaar om me soms de hele dag te laten lachen om weer zo’n flauwe opmerking.

Hij is kogelrond en klein. Ergens halverwege de rondigheid hangt zijn broek. Die blijft op zijn plaats met twee onverslijtbare bretels.

Vandaag is hij echt in de stemming. Zijn hoofd lijkt een stralende bol. ‘Zo,’ zegtie, ‘en nu ga ik eerst om mijn riem.’
 
Het winkeltje staat vol dames op leeftijd. Hij kijkt ze olijk aan en vervolgt: ‘Want anders sta ik hier zo in mijn hele mannelijkheid.’

De dames reageren niet echt . Zijn eigen vrouw kijkt of ze hem nu graag even een moederlijke schop onder zijn achterste gaf.

Na een paar minuten komt hij terug. Terwijl hij zijn riem om zijn middel bindt, kijkt hij nog eens rond. Hij knikt me toe en zegt: ‘En mn taille komt nu toch ook veel beter uit?’

Ik kan het niet helpen, maar deze humor doet me de hele dag glimlachen. Steeds schiet het beeld van de taille door mijn gedachten.
Wat een kostelijk figuur. Ik ben vaste klant!