vrijdag 17 oktober 2014

vakantie

Vanmiddag begon de herfstvakantie. Opgelucht werden de tassen de bijkeuken in gesmeten. 
Opeens vol vakantie-energie bedachten ze wat te doen. Ze gingen naar buiten. 
Omdat buiten erg rekbaar is met teveel ongeschreven regels, ging ik ook naar buiten. Beetje bladeren harken, beetje snoeien, beetje walnoten rapen, beetje met de hond spelen. 

Ondertussen vermaakten de vier kinderen zich prima. Ik bemoei me dan nergens mee, maar ben min of meer zichtbaar. Die zichtbaarheid voorkomt veel ruzie en ander gezeur. 

Op een gegeven moment hoor ik aan de stemmen dat het erg spannend is. Ja, ze zijn de bank aan het overvallen! Dat is niet mis. Met klappertjespistolen én echte knallen (dankzij een jarige deze week) stijgt de spanning. Ik zie de een na de ander met veel kabaal over de muur het houthok in rollen. Dit gaat me te ver. De houtblokken liggen zeker twee meter hoog en ze rollen alle kanten op. Ze zijn niet alle vier even lenig en zeker niet even oud. Heel flauw natuurlijk. Ze overleggen even wat nu te doen.

Dan wordt de bank gebombardeerd. De een na de andere jeu de boules bal wordt over het hek gegooid. Ik zit achter de heg te genieten van het strakke spel. Wat een gevaar en wat een spanning! Het grappige is dat de bank gisteren nog hun huis was en eerder een hut en nog veel meer. 

Na de bankoverval is het tijd voor andere dingen. Er wordt een survivalclub opgericht. Vier deelnemers, leeftijd 11, 9, 7 en 3, maar voor elk wat wils. Yan van 11 is de leider. Zijn brein borrelt altijd over van de meest fantastische gebeurtenissen en spellen. Naomi kan niet zo goed een idee brengen, maar zij kleurt het idee weer zo geweldig in, dat ze ook onmisbaar is. En dan zijn er de twee kleine volgelingen. 

De survivalclub gaat boomklimmen. Dat kan, want eerder werden er dikke touwen in de bomen geslingerd. Maar het is niet genoeg. Ik zie ze alle vier aan hetzelfde touw sleuren. Wat een super samenwerking! 



Uiteindelijk zit het en pakken ze er nog een boom bij. Mogen we een paar takjes knippen? Ja hoor. Even later zie ik dat er driftig gesnoeid is en dat er ook handgrepen van touw in de boom zijn gespijkerd. Hopen dat de boom dit overleeft... Dan wordt er geklommen en geoefend. 

Oudste broer van 15 komt ook uit school en klimt voor de gezelligheid ook maar mee. De kleine Sam kan eigenlijk niet klimmen. Vind ik. Maar natuurlijk kan hij dat wel, vinden zij. En ze sleuren hem de boom in, aan zijn jas en zijn broek en zijn handen en nog een zetje tegen zijn achterwerk. 
Ik zie het gebeuren en verbaas me over de zorgzaamheid. Hoe krijgen ze het voor elkaar om zolang hun geduld te bewaren met de kleine broer? Hij mag gewoon de hele tijd meedoen! Ook al verprutst hij de schuilplaats en kan hij niet half zoveel als zij kunnen. 

Vanmiddag was het dus vakantie. Het was een prachtige middag. Ik hoop dat ze hem onthouden. Daar doen we het voor. Heel veel onbezorgde middagen. Heel veel spel en fantasie. En daardoor groei en tegenwicht voor alle zorgvolle dagen die er geweest zijn. 

En als wij over heel veel jaar mogen genieten van onze oude dag, dan zal de tuin nog steeds een ongeorganiseerde bende zijn ben ik bang. Maar wat zullen we mooie herinneringen hebben aan bankovervallen en survivalclubs!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten