vakantie

Afgelopen zomer gingen we op vakantie. We kochten een vouwwagen voor 8 personen uit het jaar nul. Brachten de hond naar het asiel en reden naar Drenthe.

Leuk Drenthe! Vroeger kwam ik daar als kind. Nu noodgedwongen. Twee kinderen hebben niet de juiste papieren om naar het buitenland te mogen.

Na een half uur rijden, dacht Yan dat we er waren. Nee, duurt nog wel even... Hij was erg zenuwachtig en druk. Eigenlijk was hij verschrikkelijk vervelend en irritant. We wisten waar het van kwam en hoopten op betere uren voor onderweg. 
Pablo was ook niet helemaal met twee benen op de grond. Hij ging voor het eerst kamperen. Eigenlijk ook voor het eerst op vakantie.

De camping was leuk. We waren iets later dan gepland. Het was zaterdagmiddag vier uur. De campinggasten hadden zich geïnstalleerd. Hoewel het een minicamping was, voelde dit niet helemaal zo. 
Het was net droog na een heleboel regen. voor mijn gevoel zaten alle campinggasten voor hun tent op een klapstoel met een klaptafel tussenin en een skottelbraai links van de vader. De kinderen liepen rond.

Onze auto is vrij groot. De aanhanger uit het jaar nul dus. Dat gaf al wat bekijks. toen de deuren van de auto opengingen en onze vijf wereldwonderen eruit rolden, zag ik de mensen bewegen. De voorstelling ging beginnen.

Laat ik het positief brengen. Wat leuk voor de hele camping dat wij zo laat waren. En wat een verrassing dat er niet 2 of 3 maar wel 5 kinderen uit die auto rolden! En dat de leeftijden zo moeilijk te schatten zijn dat de middelste drie even oud lijken. Ook heel bijzonder dat de jongens zoveel energie hadden na bijna 3 uur zitten. 
En dan hebben we het nog niet over de vouwwagen. Eentje die niet met een of twee drukken op knoppen zichzelf ontvouwt, nee die met 79 stokken en 13 touwtjes overeind komt. En wat dacht je van al die slaapzakken in alle kleuren van de regenboog en stoeltjes en tassen en zakken. Tsjongejonge, wat hebben we de mensen een puzzelwerk aangeboden. 

Het was even werken. We hadden samen geoefend thuis en het lukte ook wel allemaal, maar het was wel zweten. En fluisteren, want stel je voor dat je met zo'n aso-bende ook nog eens tegen elkaar gaat staan kafferen om lijntje zus of stok zo. Nee, complimenten voor onszelf. Het ding stond in rap tempo. Geen kind kwam storen. Alle vijf vermaakten ze zich prima. Af en toe reden ze even langs op fietsjes en skelters en vertelden wat er allemaal was. Je zou bijna denken dat we de hele weg aan een cursus hoe gedraag ik me op de camping hadden gedaan.